vandaag woensdag....
de 7e dag dat ik niet thuis ben...
vorige week donderdag ging het mis...
's ochtends zei mn moeder dat ik er ernstig over na moest gaan denken dat ik weer meer naar mn vader moest
(hoezo kwetsend..?)
die middag toen ik thuis kwam... leek ze weer een klein beetje afgekoeld..
die avond brak de hel los..
ze gaf toe dat ze dolblij was dat ik de volgende nacht bij een vriendin bleef logeren..
ze zei nog heel veel meer dingen....
ik luisterde gewoon naar r...
totdat ik mezelf betrapte..
ik zat als een psychoot heen en weer te bewegen...
en zachtjes voor me uit te zeggen
'ik hoor je niet, ik hoor je niet'
op dat moment gaf ik een reactie terug...
ik vertelde dr dat ik die zondag wel van r zou horen of ze me nog terug wilde zien..
toen ben ik weggegaan...
zondag begon ze weer...
ze wilde een dialoog
maar mijn vraag was heel duidelijk...
zij mag monoloog gaan aangeven wat zij wilde...
was ze niet blij mee....
ik was weer weg...
gister kwam ze naar mn werk...
ze vertelde over dat we waren afgewezen voor een huis...
en dat het nog wel 10 jaar kon duren...
foutje in de administratie...
en hoe laat ik woensdag zou komen
ik: 'na mn werk'
zij: 'blijf je dan'
ik: 'nee'
zwaar pissig loopt ze weg...
waarschijnlijk jankend...
vanavond moest ik naar r toe
mn kleren waren op....
toen ze zag dat ik weer 3 tassen had ingepakt begon ze te huilen...
'waar ze dit allemaal aan verdiend had'
'dat zij mij nooit zoiets aangedaan had'
etc. etc. etc.
ik was niet lief...
zij huilde... ik kon niet anders dan r ijzig aankijken...
ik kon het niet meer opbrengen....
'of ik ooit nog terug zou komen'
ze eindigde...:
' dag kind '
fuck..
ik ben gewoon bang dat ze zelfmoord pleegt...
het klonk zo erg als een afscheid...
fuck...
ik hou echt wel van mn moeder..
heel veel zelfs...
maar ze manipuleerd me...
dagelijks...
en ik kan het niet meer aan
ik ben nu voor de 7e dag weg...
ik ben wel opgelucht...
fuck..