hmmz..

Goh, het is alweer een heel lange tijd geleden dat ik nog wat schreef zeg.. maar k vind het wel weer tijd om even alles op een rijtje te zetten..
Andro ligt nog stééds met anorexia in het ziekenhuis. Ze heeft geloof ik een keer 39,1 kilo gewogen *zucht* nu mag ze elk weekend naar huis, op voorwaarde dat ze elke week 300 gram aankomt. ze weegt nu ongeveer 40,3. Ze wíl eigenlijk nog steeds niet eten hoor.. alleen wil ze niet ook in het weekend daar blijven. Het hele gedoe haalt dus geen sikkepit uit, want vanaf het moment dat ze ontslagen wordt uit de kliniek, begint het spelletje van voren af aan. Ik gelóóf nieteens meer dat ze genezen kan worden. ze wíl dit.. Ik wil echt niet weer gaan opschrijven wat voor iemand ze is, waar ze mee bezig was en waar mijn motivatie voor deze gedachte vandaan komt, dat heb ik zó vaak gedaan.. en het kwetst me telkens weer zo onmogelijk diep..
Mijn beste vriendin is terug uit Zuid Afrika (daar heeft ze 5 jaar gewoond) en woont nu in Ravels, bij de Nederlandse grens. Enig probleempje: haar ouders willen niet meer dat ik haar zie, haar vader verbied elke mogelijke vorm van contact tussen ons. waarom? omdat twee mensen hier in het dorp mij een keertje met zwarte kleding zagen rondlopen en vonden dat het nodig was om haar ouders te vertellen dat ik een gevaarlijke losbol ben die waarschijnlijk aan de drugs zit, naar hartelust met jan en alleman de lakens deelt en als het nodig is mijn ouders en leraren in elkaar sla om te krijgen wat ik wil. dát is hoe ze mij zien. een gevaarlijke losgeslagen puber.. Ze hebben nieteens moeite gedaan met me te praten.. toen ik 10 was vonden ze me ook een raar rotjoch.. :s Ik weet alleen wél dat het meisje dat met haar optrekt en volgens haar ouders 'normaal' en ontzettend braaf en zedig en weetikwat is, aan mij is komen vragen of alle roddels waar waren, van dat haar ouders uit elkaar waren en haar moeder een alcoholprobleem had.. en ZIJ geloofde die verhaaltjes, niet IK. ík heb haar ouders altijd gerespecteerd en nooit conclusies getrokken uit andermans verzinsels. Wat haar vader normale mensen wil noemen, zijn diegenen die wel al die leugens hebben doorverteld, het o zo gevaarlijke satanische kind hier heeft hen altijd verdedigd, maar daar willen ze niet van weten.. ik begrijp niet waarom ze het niet wíllen inzien.. ik heb hen toch niets misdaan....
En ik voel me vreeslijk eenzaam. Al mijn vrienden zitten over de belgisch-nederlandse grens en dus VER weg en die kan ik bijgevolg echt maar heel weinig zien, mijn vriendje zit in Enschede en kan ook niet altijd bij me zijn en hier heb ik níemand, echt níemand... en ik ben een meisje dat heel erg veel behoefte heeft aan warmte en knuffels. *grr* rottigheid zeg..
life sucks, big time..