Hoe dan
Hoe kan ik er zo luchtig over praten? Hoe kan ik vergeten hoeveel pijn het deed, hoe moeilijk het eigenlijk was? Hoe kan ik denken dat het me niets meer doet, tot ik nu iets teruglees en daar de tranen zijn?
HOE?!
Ik snap dat deel van mezelf echt niet. En dat deel is groot. Maar het is oke, want ik ben ermee bezig. Persoonlijk en op school. Het is oke. Al wil ik hier veel meer de tijd voor nemen.
Damn, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende