Hoe erg kan je je vergissen ??

Ik weet het ff allemaal niet. Het begon ongeveer in april ik kreeg toen een vriend en begon al snel heel veel voor hem te voelen, was echt verliefd. Hij vertelde over zijn vorrige relatie dat zijn ex vreemd was gegaan met een vent van 35 en dat hij dat een ander nooit zou aan doen. Ik geloofde hem hij was altijd zo overtuigend. Na ongeveer een maand anderhalve maand kwam ik erachter dat hij nog contact had met zijn ex, hij had een nieuw e-mail adres aan gemaakt dat wist ik en ik wist zijn geheime vraag en heb dus stiekem gekeken. Ik weet dat doe je normaal niet bij iemand die je vertrouwt maar dat was het juist ik voelde gewoon dat er iets niet klopte. Ik heb dus is zijn account gekeken en daar zag ik het e-mailtje staan het was aan zijn ex en begon met lieve... en daar in zei hij dat ik zwanger was. Hoezo ik zwanger?? Was nog niet eens waar hoe die daar bij kwam en waarom hij dat tegen haar moest zeggen geen idee. Ik schrok er toch wel van wat als iemand dat te horen kreeg die mij nog meer kende. Maarjah ik heb mijn beste vriendin gebeld en die is meteen gekomen we hebben het samen nog eens door gelezen en jah toen heb ik hem maar gebeld wou wel eens weten hoe het nou zat. Hij zei dat die dat gedaan had omdat hij van haar af wou, haar afschrikken. ik had hem natuurlijk niet verteld dat ik in zijn account had gekeken ik zei dat ik een systeem had dat iedereen die op mijn computer zou in loggen en berichten zou openen dat die automatisch werden opgeslagen. Toen vertelde hij me ook nog dat hij haar gezien had en dat ze samen gezoend hebben. Oh en was er op de een of andere manier niet echt boos over hel raar. Hij zei dat hij er spijt van had enzo en dat hij me niet kwijt wou en van me hield. Ik met me domme kop zou hem nog een kans geven kijken hoe het verder ging tussen ons maarjah ik hield toen zo van hem wou hem niet zo maar kwijt. We hadden toch al wel wat mee gemaakt dat dacht ik tenminste maar daar kom ik nog wel eens op terug. Nou ik heb het daarna dus nog geprobeerd en dacht dat alles eigelijk wel goed ging. Ik kreeg een ring van hem en dat betekende heel voor me. ik bedoel je geeft niet zo maar iemand een ring toch dan geef je haar een bloemetje of zo maarjah. Een week voor mijn verjaardag begon hij heel raar te doen belde niet als hij zei dat hij zou bellen kwam ook niet meer langs. Die vrijdag zou ik 17 worden had er eerst zo'n zin in maar wat leuk leek werd een hell voor mij. Hij is niet op mijn verjaardag gekomen en liet vaag wat horen jah een sms je heel laat op de middag of zo van jah gefeliciteerd met je 17de verjaardag en nog vele jaren gr ... zijn naam nou dat verwacht je niet van je vriend, dus eigelijk wist ik hoe ver het was. Ik werd echt een beetje gek hij zou komen en telkens maar smoesjes ik kom toch niet. Ik heb toen so hard geschreeuwd aan telefoon he was zo boos om alles. De familie die er nog was voor mijn verjaardag waren zo lief voor me mijn aller liefste tante mijn peettante en haar dochters en zelfs haar man hebben me geknuffeld en getroosd gewoon ze waren er voor me en dat was heerlijk. Maar ik moest daar gewoon weg alles herrinerde me aan hem. Ik liep naar buiten was al 0.00 dus jah me moeder liet me niet zo maar alleen gaan. ze is met me mee gelopen en ik kon het gewoon een beetje kwijt maarjah het deed zo'n pijn. Je hoort mensen wel een zeggen een doet pijn maar ik geloofde het nooit ik dacht hoe kan het pijn doen bedoel.... maarjah toen kwam ik erachter het deed zo'n pijn ik voelde van alles tegelijk en stoppen met huilen was heel moeilijk. Ik viel uit eindelijk snachts huilend in slaap en werd huilend wakker. Die dag hadden we afgesproken dat hij om 8 uur in de ochtend zou bellen het was toen nog niet uit maar ik wist voor mezelf dat als hij het niet uit maakte ik dat deed want het kon zo niet meer maarjah het is toch moeilijk. Nou om 8 uur had hij nog niet gebeld en ik had geen zin om te wachten dus ik heb hem maar gebeld. Het begon zo: Je zegt toch altijd dat ik eerlijk moet zijn, Ik zo van jah tuurlijk, nou ik wil het uitmaken ik zo jah als jij het neit uit maakt dan doe ik het. Daar schrok hij van hij snapte niet waarom ik het dan uit wou maken ik stond echt paf (bedoel waarom zou ik het niet uit mogen maken en hij wel) bedoel waar slaat dat op. Maarjah ik vroeg hem of hij terug naar zijn ex ging en als antwoord kreeg ik jah ik denk dat we gewoon echt bij elkaar passen. Toen werd ik zo boos he bedoel eerst dat zielige verhaaltje vertellen van ik ga niet vreemd zou haar niet meer terug willen enz enz. Ik vroeg hem ook of hij daar de afgelopen week was geweest zegt hij dood leuk jah. Ik snapte er echt niks van. Ik heb hem gezegd dat hij maar door de stront moest zakken en ik hoopte dat hij nog eens zo erg pijn werd gedaan door haar dat hij er dan misschien met ze domme kop echter kwam en heb de haak er op gegooid. Die dag heb ik nog flink zitten janken. Maar die dag erna was het al minder heel erg tuurlijk het deed pijn doet het soms nog maarjah met mijn beste vriendin heb ik het er goed over kunnen hebben gewoon ze was er voor me en wandelen hielp heel goed voor me ik had een Ipod voor mijn verjaardag gekocht dus die ging mee en dan verstand op nul en lopen maar gewoon energie daar in steken en niet in hem. het is nu meer dan een maand verder en er is zo veel veranderd gewoon wat ik over hem te weten ben gekomen kan je je niet voor stellen maar dat is voor iets voor de volgende keer. Het boeit me niet of mensen het nou lezen of niet het leegt gewoon mijn hoofd het is iets voor mij. En vertrouw mensen niet zo snel het is niet erg als je eens achterdochtig bent zoek het uit wat er is.