Hoe heb ik je ooit kunnen laten gaan?

Lieve schat van me,

Ik weet dat je dit niet verwacht, maar toch voelde ik de neiging je een brief te sturen. Dit is niet zomaar een brief, maar eentje die ik tien jaar terug stuur. Als het goed is, ben je nu bijna een maand negen. Ik weet dat je er niet op kunt wachten, dat alles beter zal zijn, iedereen veel aardiger is en dat je ook een kwartier langer op mag blijven. Nog een jaartje erbij, en je kan eindelijk die films kijken die om half negen beginnen. Was het leven maar zo simpel. Die turnwedstrijd die op je verjaardag valt? Geen zorgen, je zult een gouden medaille winnen. De enige gouden die je ooit zult winnen met turnen, je krijgt er wel nog drie bronzen bij. Mama zal het ook niet erg vinden als je op je splinternieuwe fiets rondjes gaat rijden door het huis als je zeven wordt. Je bent jarig, dan mag alles. Ook weet ik dat je het niet leuk zal vinden als tante Jozette je walkman opdoet, omdat je bang bent dat je oortjes helemaal uit elkaar zullen staan. Dat zal niet gebeuren, rustig maar. En die dubbele bass knop die erop staat? Die mag je gerust nog wat harder zetten, dan ben je goed voorbereid voor later.

Kijk alleen wel uit als je op het zeepracekussen speelt. Als hij slap begint te worden, kan je er maar beter niet meer op klimmen. Ik wil niet dat je die twee meter naar beneden valt en op je hoofd belandt. En mocht het gebeuren, raap dan meteen je bril op. Die ligt aan de rand van de bosjes bij dat zandpaadje waar iedereen langs loopt om bij de tenten te komen. Dat tennistoernooi zal je niets winnen, maar het jaar daarop wordt je tweede. Mama zal enorm trots op je zijn, kijk uit voor je zus die met de taart gaat gooien.

Nu we het toch over je zus hebben, geef haar maar een stevige knuffel. Ze gaat sneller uit huis dat je verwacht. Eerst denk je bij jezelf dat het alleen maar voordelen heeft, maar je zult haar meer missen dan je ooit voor mogelijk houdt. Voordat je het weet, zit ze in Australië voor haar studie. En geen zorgen over je broertje, het komt nog wel goed. Hij kan heel irritant zijn, maar weet dat het allemaal stoerdoenerij is. Die bloedlip die je hem zal slaan is helemaal niet erg, je moet van je af leren bijten. Dat zal allemaal goed komen, geen zorgen. Familie blijft er voor je, ook in de brugklas.

De middelbare school zal drama met zich meebrengen, maar ook mooie momenten. Zolang je maar de mooie momenten herinnert, je daaraan vastklampt, komt alles goed. Je zal nog regelmatig twijfelen aan mijn woorden, tegen je ouders schreeuwen, leraren haten. Over dat laatste; bedenk wel dat zij degene zijn die je cijfers geven. Vooral mevrouw Hannes moet je te vriend houden, ze zal drie jaar lang in je nek hijgen. Bij de introductiedagen in de brugklas moet je sterk blijven, al staat de hele klas lullig tegen je te doen. Ze menen het, maar dat betekent niet dat jij er om hoeft te geven.

Maar om weer wat dichter bij jou te komen, de basisschool zal je niet al te grote problemen krijgen. Af en toe moet je wel leren je mond dicht te houden, maar dat doet verder niemand kwaad. Dat extra kaarsje met kerst kan je beter laten staan, daar krijg je nog problemen mee. Er zijn er namelijk net genoeg, en degenen die stiekem eentje extra pakken, worden gestraft. Je kan natuurlijk ook gewoon je mond houden, zo heb ik het ten minste gedaan. In groep zes, als je die tampon op de grond vind, laat die dan gewoon liggen. Je weet niet waar hij voor is, en juf Mieke zal niet zo blij zijn als je die vol trots op haar bureau neerlegt. Ooit zal je weten waarom ik je dit vertel, neem het gewoon maar aan.

Jongens zullen ook komen en gaan. Ik weet dat je niet kan wachten tot de prins uit Doornroosje je op komt halen met de witte fiets, maar de kans dat dat gebeurt is redelijk klein. Paarden zal je de rest van je leven eng vinden, hoewel je dat altijd ontkent. Zoek liever een andere jongen, eentje die wél zijn arm om je heen kan slaan. Ik weet dat je gelukkig bent met Jasper, maar bedenk je zo; het leven is te lang om bij eentje te blijven staan. Je overleeft het wel, ook al zal dat op die momenten dat het pijn doet niet zo lijken. Je moet maar zo denken, met deze brief weet je ten minste dat je de komende tien jaar overleeft, en niet al te ongelukkig zal zijn. Je overleeft het wel, je bent sterker dan je denkt. Wees alleen wel voorzichtig met de chips en cola, dat gaat sneller dan je denkt. Het gaat er niet om wie het meeste chips eet, maar om hoe lekker het smaakt. (Het smaakt het lekkerst, als je het een tijdje niet hebt geproefd.) Ik weet dat mama en papa daar al eens over zeuren, maar ze hebben wel gelijk. Je zal nog vaak ruzie met ze krijgen, maar bedenk wel dat je zonder die ruzies niet zo zou worden, als je nu bent. Het is allemaal ergens goed voor, alles heeft zijn doel.

Oh, en voor ik het vergeet...
Geef opa Tuin een grote knuffel, nu het nog kan.


Liefs,

Saskia