hoe ik krasvrij werd en ik er mee omga

Momenteel echt even een periode gehad dat het even minder ging en ik echt totaal maar dan ook totaal niet lekker in mijn vel zat en van een boel mensen genoeg had ( duh heb ik nog steeds maar probeer mezelf er even overheen te zetten)
Nu weer over naar een frisse start van de week mijn haar ook weer even onder hadden genomen en even de schaar erin dat scheelt dan ook weer , kreeg er complimenten over. Dat is bij altijd even de eerste stap.
Ik zoek momenteel even veel afleiding want dat scheelt me een boel ergernissen omdat er momenteel toch even een boel mensen waren waar ik me aan ergerde . En bepaalde mensen ben ik gewoon even echt helemaal klaar mee.

Nu heb ik ook weer even het wandelen opgepakt want dat helpt ook goed tegen stress en ook even mijn gedachtes goed leeg maken want momenteel had ik er te veel dat ik even dacht dat mijn gedachtes overliepen en dan moet ik even leren te denken aan helemaal niets.
Ik denk ook dat een boel mensen die geen borderline hebben niet snappen hoe dat zit en dat de mindere periodes altijd voor mij periodes zijn dat het even extra alert op moet zijn.
Voor mij is er 8 jaar terug juist de therapie geweest omdat ik ook aan zelfverwonding deed en alhoewel ik gelukkig nu mezelf krasvrij mag prijzen en daar ook trots op ben, is in de mindere periodes altijd wel periodes dat de gedachtes opkomen en gelukkig heb ik het inzicht en weet ik wel hoe ik ermee om moet gaan.

Voor mij denk ik ook dat het stukje is niet altijd weten met emoties om te gaan en ik ook bepaalde dingen te lang voor mezelf heb gehouden dat het toen eigen leven gaan leiden en ik juist met dingen op de verkeerde manier ben omgegaan dat het voor mij toch een proces blijft hoe ik goed met mijn eigen emoties om moet gaan. Soms verdenk ik mezelf er ook van juist dat mijn buien even wat scherper zijn omdat ik de uitlaatklep die ik toen had nu niet meer heb.

Ergens is zelfverwonding een te vergelijken met een verslaving, de gedachtes blijven altijd even in de mindere periodes. Zoals een alholist naar de drank verlangd op de mindere momenten , zullen bij mij de gedachtes toch wel gedeeltelijk blijven .
Voordeel is dat ik nu sterk genoeg ben om er niet aan toe te geven en ik eigenlijk ook een boel dingen heb meegemaakt waar ik makkelijk zat in die gewoontes terug kon vallen maar ik het ook gelukkig niet gedaan heb.

Het is ook niet iets waar ik mee te koop loop toen niet en nu ook niet maar gewoon de mensen die me echt goed kennen weten het van me , ook juist omdat ik soms even moet aangeven tijd voor mezelf te hebben en het ook niet veroordelen want zoals ik het zie is dat ik door bepaalde gebeurtenissen even moeilijk kon verwerken en ook niet kon uiten het zo is gegroeid eigenlijk, gewoon een verkeerd verwerkingspatroon.
Daarbij ben ik wel bij dat ik mensen in de buurt heb die er juist zonder oordeel tegenaan kijken en ik er soms ook over kan praten , niet alleen over mezelf maar het onderwerp sowieso al omdat het voor een boel mensen heel erg taboe is en er niet over gesproken kan worden

Mijn tip aan de mensen die het doen is zoek professionele hulp want je kan er op die manier vanaf komen en leer over je gevoelens praten want je doet het waarschijnlijk om juist niet met die gevoelens om te gaan.

Hierbij wil ik ook een link erover plaatsen die juist voor hulp is.
http://zelfbeschadiging.com/Waar-vind-ik-hulp-.html


Tot zover even deze redelijk heftige blog.

Juudjed