Hoe je erbij lag

..

Dat was denk ik het eerste wat me opviel. De deur werd voor me open gedaan en daar lag je. Ik liep de woonkamer binnen. Het was een beetje een saaie woonkamer. Eentje voor mannen. Achter de bank stond een kamerplant, volgens mij had het al een tijdje geen water gekregen. Aan de muur boven de televisie hing een dartbord. Talloze gaatjes versierden de muur. Mijn ogen namen jou op. Je was lang, slank postuur. Ik gokte misschien 1.90m. Volgens mij kwam je net uit bed, of had je tien minuten de tijd genomen om je haar zo te doen lijken. Stiekem hoopte ik dat je net uit je bed kwam. Dat voelde wat intiemer. Je lag languit gestrekt, een hand onder je hoofd, je telefoon naast je. Een voet bungelde over de bank. Er zat een gat in je sok. Witte sokken, ik herinner me het nog zo goed. Je keek naar me en ik keek weg. We kenden elkaar al zo lang. Het voelde gek. Raar. Volgens mij maakte je een snuivend geluid, ik weet het niet, misschien had ik het me verbeeld. Ik kon nergens zitten, tenzij ik naast jou ging zitten. Twee tellen stond ik een beetje hulpeloos op mijn voeten te zwaaien. Ik voelde me verlegen. Raar.

'Kom zitten.' Hij zwaaide zijn voeten van de bank af en maakte wat ruimte voor me. Ik ging zitten. Hij leunde weer achterover en ik voelde zijn hand achter mijn rug. Was dat bewust? Ik voelde zijn hitte en ik moest blozen. Doe niet zo raar, dacht ik bij mezelf. Je doet raar. Stop met raar doen. Hij pakte een kussen en legde dat op mijn schoot en ging er met zijn hoofd op liggen. Ik schrok maar liet er niets van merken. Dacht ik. Voorzichtig ging ik met mijn hand door zijn haren. Geen gel. Ik moest glimlachen. 'Zit je goed zo?'

'Ja.'

Ja. Kon niet beter.