hoe krijg ik mijn leven terug?? Help..

Ik weet even niet hoe te beginnen en waar ik moet beginnen maar ik heb echt even hulp nodig en advies!
Om dat het natuurlijk onmogelijk is om advies en raad te geven als je mijn levens verhaal niet kent zal ik dit zo kort en uitgebreid mogelijk vertellen want het is nogal veel namelijk

Om een lang verhaal kort te maken door dat ik vroeger in een jehova sekte heb gezeten en seksueel ben misbruikt door een kennis van mijn ouders toen ik 5 jaar was en ook toen ik 12 jaar oud was door een oudere leerling op de hogere school, en vanaf mijn 8 jarige leeftijd ben mishandelt door mijn moeder die psychisch erg in de war was! En ik zelf ook nog is in een verkeerd lichaam geboren was maar dit inmiddels gelukkig is opgelost door hormoon behandeling en operaties zoals jullie in mijn eerste dagboek verhaal hebben kunnen lezen.

En omdat mijn ouders toen ik 13 jaar was uit elkaar gingen en toen eigenlijk mijn emmer vol was en het niet meer trok en psychisch erg in de war raakte.. ik nood gedwongen uit huis werd geplaatst!

In 1997 kwam ik in soest terecht op het van arkel .. daar liep ik veel weg en ze konden mij niet helpen psychisch omdat ze daar niet genoeg gespecialiseerd in waren! Toen ging ik van opvang huizen naar opvang huizen (toen was ik 15 jaar oud) uiteindelijk kon ik terecht op de hondsberg kinder en jeugd psychiatrie.. Het eerste halfjaar ging erg slecht ik vertrouwde niemand en ik was behoorlijk agressief! Heb ook veel in de isoleercel door gebracht.

Na een halfjaar op de hondsberg hadden ze toch uiteindelijk de sleutel en door dat ik zo goed mee werkte was ik binnen 1 jaar uit behandeld en zou ik inprenciepe weer terug kunnen naar mijn ouders! Maar omdat mijn voogd dit niet goed keurde moesten ze zoeken naar een nieuw internaat! Toen was ik 17 jaar of zo. Ze hadden belooft dat ik nooit meer terug zou hoeven naar groot Emaus in Ermelo dit omdat ik daar ook al is 8 weken heb gezeten voor opvang! Deze instelling was voor zmok jongeren (Zeer moeilijk opvoedbaar) dus dat was niet de plek waar ik thuis hoorde omdat ik zelf zacht aardig was en totaal niet moeilijk!

Uiteindelijk plaatste ze me toch op Emaus omdat er nergens anders plek was! Dit was letterlijk een hel.. Mijn leven hebben ze daar zo verpest.. De groep leiding werkte daar niet uit liefde en waren vooral veel regels! Ook de jongeren waren keihard en zaten vaak aan de drugs of in het criminele wereldje... Verder vertel ik er niet over maar ik denk dat je bij het lezen hiervan zelf wel een beeld kan hebben hoe dit geweest kan zijn voor mij?!

Toen ik 18 werd verdween mijn voogd (gelukkig) en kreeg een mentor via de rechter dat kan je zien als een soort belangen vertegenwoordiger mij gewoon helpt als ik zelf iets niet kan!

Omdat ik al die jaren dom ben gehouden in internaten en totaal niet wist hoe de maatschappij in elkaar stak wist ik echt niet hoe nu verder? Je word namelijk als je in een internaat woont erg beschermt en dom gehouden! Je leert er niet hoe je met geld moet omgaan omdat dit allemaal in beheer word gehouden en je leert natuurlijk ook niet hoe je op jezelf zou kunnen wonen!

Uiteindelijk vond mijn mentor een instelling die doet aan begeleid wonen in Tilburg!
Ik kreeg een eigen flat van de woningbouw en 24 uurs indicatie!

De instelling zelf heeft ook groep huizen in woonwijken maar daar pas ik niet tussen omdat die mensen die daar wonen erg laag van niveau zijn en veel begeleiding nodig hebben! Maar omdat ik 24 uurs indicatie had kan ik altijd terecht en bellen bij de groepsleiding!
Ook kreeg ik een persoonlijke begeleidster dat was wel fijn!

Hoe gaat het nu 10 jaar later met mij?

Ik ben 29 jaar inmiddels en woon met mijn 4 katten en aquarium met visjes in mijn gezellige woning
Ik heb een relatie al 6 jaar met een hele lieve jongen maar wonen niet samen door omstandigheden
maar de relatie zit goed!

Maar wat is er nu precies aan de hand dat ik een noodkreet sla hier zo
Ik heb al jaren door dat ik een uitkering heb geen goed dag en nacht ritme totaal omgegooid
maar ook best depressief door alles wat ik heb mee gemaakt de afgelopen jaren door dat ik eigenlijk ook verslaafd ben aan slapen
Ik sliep 13 uur pendag! Inmiddels ben ik nu sinds 1 week voor het eerst bezig om mijn dag en nacht ritme terug te draaien naar een normaal ritme! Ik probeer door de weeks om 09:00 op te staan en avonds rond 0:00 naar bed te gaan!
Dit gaat goed .. alleen dit weekend was ik letterlijk zo kapot dat ik pas om 13:00 uit bed stapte haha
Ook door dat ik nu beter ben gaan eten en fruit groente dus gewoon 3x per dag lijkt het of mijn lichaam dit niet gewend is
krijg puistjes :S en word verkouden.. terwijl ik juist zo gezond eet ik snap er niets van haha!

Maar goed dat dag en nacht ritme wil ik nu vol gaan houden dit omdat ik straks weer naar school wil en een opleiding wil gaan volgen dus dag en nacht ritme is dan heel belangrijk!

Ik werk als vrijwilliger 1 dag per week nu in het dierenasiel waar ik honden socialiseer dit gaat erg goed en heb leuke colegas en het is altijd leuk om met dieren bezig te zijn.. Dieren zijn sowieso leuk die zullen je nooit bewust kwetsen of pijn doen mensen zijn vaak nog erger als dieren is mijn ervaring!

Nu komt het .. Omdat ik nog in de zorg zit in een instelling met 24 uur indicatie en hun eigenlijk mijn hele leven bepalen lukt het maar niet om mijn eigen leven op de rails te krijgen!

Ik wil zo graag uit mijn huisje en werken! Maar als ik aangeef dat ik een dag er bij wil in asiel roept mijn persoonlijke begeleidster dat ik 1 hele maand goed mijn best doen dus alle begeleidings- momenten na komen! Dit is maandag van 13:00 tot 15:00 woensdag van 14:00 tot 15:00 en donderdag van 17:30 tot 19:00!

Ik voel me zo niet volwassen dit doen ze toch in de kleuterschool? ik ben verdorie bijna 30! Ik word nu letterlijk geleefd en ik leef niet!

Week geleden zat ik er zo door heen ik vond het leven niet meer leuk en wilde zelfs een eind aan mijn leven maken ik had zo iets tja ik heb geen familie meer (die zijn jehova en hebben me laten stikken omdat ik een transseksuele vrouw ben) Gelukkig heb ik m.n. pa nog wel die zit niet bij die sekte godzijdank! Mn moeder is overleden in 2010.. al heeft ze me vroeger geen fijne jeugd bezorgt het blijft je moeder!
dus ik had zo iets waar ik leef nog voor joh? Ik word geleefd en heb mijn eigen leven niet meer in de hand!

Toen heeft de leiding ingegrepen en zei dat ik maar 1 weekje in hun groep huis moest komen logeren om even bij te komen!
Nu kreeg ik een dag programma voor elke dag als een klein kind! en nu willen ze dat ik nog een hele week daar kom heb daar mee ingestemd maar achteraf gezien nu ik weer lekker in mijn eigen woning ben samen met m.n. partner die elk weekend altijd bij mij is denk ik er eigenlijk anders over! Ik word knettergek van die bewoners die daar wonen en kan mijn ei totaal niet kwijt vanwege hun niveau!

Mijn vraag is nu eigenlijk

Ik wil mijn leven terug!! Hoe doe ik dat??? Kan ik niet bij een andere instelling aankloppen voor hulp maar dan op een mindere intensieve manier zoals dit nu gaat? gewoon dat ik de regie terug krijg? en hoe ik dit met werk ik wil eigenlijk niet meer in het asiel werken.., niet omdat ik dit niet leuk vind maar omdat ik veel meer in mijn mars heb dan alleen hondjes uitlaten!

Natuurlijk besef ik dat ik een boel ellende heb meegemaakt en dit nog niet verwerkt is en ik hier aan moet werken maar ik ben er van overtuigt dat dit ook op een manier zou kunnen! Dus ik besef dat ik het niet alleen kan!

8 mei begin ik trouwens met mijn therapie ik krijg dan cognitieve therapie en emdr

Ik zie graag jullie reacties tegemoet!

Groetjes Sasha

PS mensen waren nieuwsgierig hoe ik eruit zou zien zonder make up hihi dus hier komt-ie dan hoor