Hoe maak je vrienden?

Ik heb al jaren vreselijk mijn best gedaan om vrienden te maken. Naar mijn idee ben je hopeloos als je geen vrienden kunt maken, als je een leuk persoon bent dan zijn er altijd wel anderen die dat ook vinden. Zo is het gekomen dat vrienden maken en behouden voor mij nu boven alles gaat. Bij alles wat ik doe vraag ik me af of andere mensen me daar leuker door zullen vinden. Ik doe niets omdat ik het zelf leuk vind, het is eigenlijk zo dat ik helemaal niet weet wat ik zelf leuk vind.

Inmiddels heb ik wat vrienden, maar niemand van hen begrijpt me echt. Ik ben nog altijd hard opzoek naar mezelf en dat lukt niet als ik me krampachtig blijf vasthouden aan de vrienden die ik nu heb.

Ik heb nu jaren zelf geprobeerd om mijn leven te verbeten en me beter te voelen, maar ik merk dat het niet lukt. Alles wat ik kon doen heb ik inmiddels zo ongeveer gedaan. Ik weet me zo langzamerhand geen raad meer.

02 jan 2009 - bewerkt op 02 jan 2009 - meld ongepast verhaal

Blueclouds, vrouw, 35 jaar

Smar vrijdag 02 januari 2009 05:58
Ik snap je volkomen, echt waar. Het is zo moelijk.

Wat bij mij helpt is om dagelijks een facade op te zetten, acteren als het ware.

Dont tell who you really are.
CWL (opgeheven op 14-02-2021) vrijdag 02 januari 2009 07:08
Misschien zou het helpen als je wat meer van je af zou schrijven...

Je vindt niets echt leuk, maar het lijkt jou wel leuk om mensen om je heen te hebben waar je echt mee kan praten?

Vrienden maken en behouden gaat bij jou boven alles, maar je doet niets omdat je het zelf leuk vindt?

Je verwachtten dat mensen bevriend met jou raken terwijl jij alleen maar je best doet om vrienden te maken?

Waar zou jij graag over willen praten? Wat vindt jij belangrijk in het leven?

Persoonlijk denk ik dat er inderdaad zat leuke personen bestaan die ook door andere leuk gevonden worden, maar uiteindelijk is het belangrijk dat leuke personen om de juiste reden leuk gevonden worden en niet alleen maar leuk doen om leuk te zijn. Door proberen te ontdekken wat voor jou echt belangrijk is en wat je zelf leuk vindt kan je erachter komen waar je naartoe wilt in het leven. Als je weet welke richting je uit wil kom je uiteindelijk vanzelf wel gelijkgezinde mensen tegen.

Door zoveel mogelijk objectief te zijn kom je ook verder, niet continu eraan denken dat je met niemand kan praten of dat andere je wel of niet als positief ervaren. Niet jezelf in het hokje plaatsen zoals hoogbegaafdheid.

Ik vind niet dat iemand die geen vrienden kan maken hopeloos is. Naar vlugge vrienden hoef je meestal maar vlugtig te zoeken, terwijl de zoektocht naar vrienden voor het leven je een levenlang kan kosten.
MissD vrijdag 02 januari 2009 09:14
Ik heb de voorgaande reacties niet gelezen, maar zal even zeggen hoe ik erover denk;

Misschien verwacht je te veel van vrienden...
In mijn ogen heb je mensen waar je lol mee hebt (vrienden), en mensen waar je mee kan praten (psychiaters, psychologen enz)...
Natuurlijk bespreek ik soms iets moeilijks met een vriend of vriendin, maar dat is niet waar ze voor zijn...
En dat is ook een selectief groepje;
Mensen waarvan ik weet dat ik met ze MAG en KAN praten, en die daarmee om kunnen gaan...

Mn vrienden hoeven me niet per se te begrijpen, ze hoeven niet naar mn problemen te luisteren (en veel mensen kunnen dat ook helemaal niet; weten zich er geen raad mee en reageren bot of lomp),
als ik maar gewoon lol met ze kan hebben...
En als ik echt ergens mee zit, bel ik mn psychologe op...

Dit is iets wat ik zelf heb moeten leren de afgelopen jaren...
Het scheelt mij in ieder geval een hoop frustratie...
En misschien heb jij er ook wat aan...

Dat je niets echt leuk vind, zal denk ik eerder liggen aan het feit dat je je down voelt...
Gewoon ik vrijdag 02 januari 2009 09:21
Ik vind niet dat iemand die moeite heeft met vrienden maken hopeloos is, dat ten eerste. Ten tweede vind ik het, no offence, wel erg makkelijk om te roepen dat het feit dat je weinig vrienden hebt te maken heeft met hoogbegaafdheid. Ik vind sowieso, dat 'hoogbegaafdheid', het lijkt wel of iedereen om me heen tegenwoordig ineens hoogbegaafd is, is dat een rage ofzo? Ik vind dat onnodig 'stempelwerk'. Het zal best zo zijn, don't get me wrong, maar waarom een stempel op jezelf plakken omdat je - zoals een hoop meer mensen op de wereld - een bovengemiddeld IQ hebt. Dat iemand niet altijd even goed 'op jouw niveau' kan meedenken wil niet zeggen dat vriendschap onmogelijk is. Bovendien ben je, nogmaals, niet de enige. Ikzelf studeer, en op de universiteit lopen toch genoeg mensen rond waarvan ik ECHT denk dat ze ook hoogbegaafd zijn. Kijk eens om je heen.

Wat ik probeer te zeggen is dat je jezelf geen stigma moet gaan geven, want dan maak je het jezelf alleen maar moeilijker om vrienden te maken. Hoe je dat moet doen kan ik trouwens niet precies zeggen, ik ben zelf erg kritisch op vriendschapsgebied, dus ik zal ook nooit grote groepen vriedinnen hebben. Sta ervoor open, en blijf jezelf. Je maakt jezelf niet gelukkiger door een dagelijks toneelstuk op te zetten.

Sterkte & succes!
Blueclouds vrijdag 02 januari 2009 15:05
Misschien is erachter komen waar mijn interesses liggen toch wel het belangrijkste. Ik vraag me alleen af hoe je zoiets doet. Het lijkt wel alsof iedereeen dat al weet zonder der naar opzoek te zijn geweest.

Ik stop mezelf nu inderdaad in het hoogbegaafden hokje, maar dat is niet iets dat ik normaal gesproken doe. Het is iets dat ik maar zelden vertel, maar als ik dat doe is het omdat ik verwacht dat de ander me daardoor beter zal begrijpen.

@MissD Zo wou ik het nooit bekijken, maar ik geloof wel dat daar wat in zit. Niet iedereen is overal geschikt voor. Dat weet ik wel, maar ik lijk het niet te snappen...
Gewoon ik vrijdag 02 januari 2009 17:27
Misschien lijkt het alsof andere mensen altijd weten wat ze willen, weten waar hun interesses liggen.

Geloof me als ik zeg dat dat slechts schijn is. You're not alone.

Ik deed 3 jaar een andere opleiding, die ik achteraf gezien gewoon totaal niet leuk vond. Waarom ging ik er dan toch mee door? Al sla je me dood. Ik denk omdat ik het gewoon niet wist.
Ik heb nu in m'n hoofd gezet dat ik medisch psycholoog wil worden, daarvoor moet ik een selectie doorkomen en daarom doe ik keihard m'n best om zo hoog mogelijk cijfers te halen. Maar weet je. Soms lig ik in bed en dan maalt het ook door mijn hoofd: WIL ik dit wel? Doe ik wel het goede?

Juist twintigers liggen vaak overhoop met zichzelf en met hoe ze hun leven willen leven. Er zijn altijd mensen die het wel weten, maar het merendeel is onzeker - net als jij. Je staat op een punt in je leven waarop je belangrijke beslissingen moet maken. En het is helemaal niet zo gek dat je niet precies weet wat je leuk vindt. Wie moet daar nu niet naar zoeken?

Studeer/werk je? Wat zijn je hobby's? Zijn er dingen waarvan je weet dat je ze leuk vind om te doen? Hoe steekt je persoonlijkheid in elkaar en wat vind jij belangrijk in andermans persoonlijkheid? Dat zijn allemaal vragen waar je eens goed voor moet gaan zitten.

Meh, ja, en verder weet ik het ook niet zo goed... Tis hoe dan ook niet leuk, sterkte!

O 03 jan 2009 Niet kunnen slapen ( 2 )
O 02 jan 2009 Hoe maak je vrienden? ( 6 )
O 02 jan 2009 Iedereen om me heen

vorige volgende