home sweet home:)
En dan eindelijk komt het punt om na al die jaren weer naar huis te gaan. Iedere keer als ik terugkom van weekend voelt het weer als in het begin. Er niet, nooit mee willen zijn, mijn mama missen, de vrijheid weg. En over als het goed is hoeft dat over twee maand allemaal nooit meer!
Er zit een groot stuk tussen iets wegdrukken en erin opgaan. Waarom is het toch zo makkelijk dan om in een van die uitersten te verschieten? Als ik ook maar een naam met de L. hoor wens ik alweer bij hem te zijn, terwijl ik er soms dagen helemaal niet aan denk.
Toch.. het zal wel tijd nodig hebben.
Op een dieptepunt wil je dat dingen zijn zoals ze zijn, omdat je dan niet hoeft te veranderen. Het is raar dat op het topje van suicidaliteit ik niet eens wilde denk aan dat het leven misschien ooit weer leuk zou kunnen zijn. Het is een raar iets.
Eigenlijk schaam ik me een beetje voor hoe ik me toen gedroeg. Natuurlijk hoort het bij het leerproces, maar om dan als een vierjarige te doen:s
Naja, er zullen nog veel keien op de weg komen, maar als ik m'n wagen zo stevig mogelijk maak zal die weg makkelijk te berijden zijn.
Niks van het leven denken
toch elke dag weer leven
geen olifanten wensen
geen pauze voor heel even
soms zet je je eroverheen
maar dat kan lang niet iedereen
de wereld is niet goed of slecht
de wereld is neutraal
zorg dat je voor je hachje vecht
er bestaat hier geen moraal
Niet echt geweldig... maar het verwoord wel aardig m'n gedachte van gisteravond.
Er zit een groot stuk tussen iets wegdrukken en erin opgaan. Waarom is het toch zo makkelijk dan om in een van die uitersten te verschieten? Als ik ook maar een naam met de L. hoor wens ik alweer bij hem te zijn, terwijl ik er soms dagen helemaal niet aan denk.
Toch.. het zal wel tijd nodig hebben.
Op een dieptepunt wil je dat dingen zijn zoals ze zijn, omdat je dan niet hoeft te veranderen. Het is raar dat op het topje van suicidaliteit ik niet eens wilde denk aan dat het leven misschien ooit weer leuk zou kunnen zijn. Het is een raar iets.
Eigenlijk schaam ik me een beetje voor hoe ik me toen gedroeg. Natuurlijk hoort het bij het leerproces, maar om dan als een vierjarige te doen:s
Naja, er zullen nog veel keien op de weg komen, maar als ik m'n wagen zo stevig mogelijk maak zal die weg makkelijk te berijden zijn.
Niks van het leven denken
toch elke dag weer leven
geen olifanten wensen
geen pauze voor heel even
soms zet je je eroverheen
maar dat kan lang niet iedereen
de wereld is niet goed of slecht
de wereld is neutraal
zorg dat je voor je hachje vecht
er bestaat hier geen moraal
Niet echt geweldig... maar het verwoord wel aardig m'n gedachte van gisteravond.
03 okt 2008
- meld ongepast verhaal
-
xIncognito
vrijdag 03 oktober 2008 23:02
Ben zo trots op je!!!! Zo verschrikkelijk trots weet je dat. Als ik denk aan het Leithje dat ik ken, van een jaar of 2 geleden, dan had ik dit niet durven dromen.
Ik heb jou de laatste tijd trouwens ook best wel verwaarloosd hoor, maar dat zal gewoon de tijd zijn, het is druk, het vliegt allemaal voor bij.
Als ik je envelop met inhoud heb ontvangen krijg je gauw wat terug!
Nogmaals, ik ben trots op je.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 29 jul 2008 raar en toch niet erg ( 3 )
- O 27 jul 2008 hortensia tegen drugs? ( 1 )
- O 27 jul 2008 verhaaltje aan een lief persoon:) ( 2 )
- O 08 jul 2008 tattoe ( 1 )
- O 07 jul 2008 Auw ( 3 )
- O 27 feb 2008 leuk:)e dag