Hoofdpijn
Vandaag werd ik wakker met dikke koppijn. Ik werd verwacht om half elf bij het huis van mijn broer te staan om daar schoon te maken. Ik kon mijn bed gewoon niet uit. Soms zijn er van die dagen dat er niks met je aan de hand is (behalve de hoofdpijn vandaag) maar je gewoon niet je bed uit kan. Je ligt alleen maar te denken en over van alles te piekeren. Ik sluit mijn ogen en voorspel allemaal situaties in hun ergste gevallen.
Toch ben ik mijn bed uitgekomen en kwam ik om kwart voor 1 aangekakt waarbij mijn moeder mijn witte gezicht zag en zei: morgen nog een dag, je broer komt voorlopig nog niet thuis.
Ja dat kwam even hard aan. Niet dat ik niet al wist dat het slecht ging vanwege de meerdere hersenbloedingen maar dat ze erbij vertelde dat hij nu alleen op een kamer ligt en ze zijn prednison hebben gestopt en hij antibiotica krijgt via een infuus. Zelf weet ik allemaal niet zo goed hoe erg het is maar het is erg genoeg dat het mijn broer is. Mijn broer die dit allemaal niet verdiend.
Gesproken over personen die altijd zoveel op hun brood krijgen terwijl juist hun het niet verdienen. Zo zie ik dat.
Mensen die goed zijn en een goed hart hebben en alles zouden doen voor een ander en om iedereen gelukkig te houden overkomt alleen maar het ergste. Bij de personen die juist het sterkst zijn, alsof God die personen aan het uittesten is.
Thisisme21, vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende