Hopeloos

ik wil met jou weg gaan naar een andere plek. Ver weg. Ik wil dat ik je ergens zie en dat ik met je kan vluchten naar een plek waar wij tweeen alleen kunnen zijn. Ik wil jou lippen op de mijne voelen. Ik wil je omhelsen. Ik hou van je. Ik wil bij je zijn, Jij bent mij leven geworden en ik kan niet zonder jou. Jij bent mijn adem. Jij zult nooit van mijn gedachten verdwijnen. Ik wil vluchten van mij leven en met jou ergens anders gaan. Daar een leven opbouwen. Van jou genieten.
Maar nu ik het zo opschrijf. Krijg ik tranen in mijn ogen. Want het is niet waar. Het kan nooit maar dan ook nooit waar worden. Het is een onmogelijke iets dat nooit waar kan worden. Ik heb mijn kans vergooit. Ik ben hopeloos. Ik zal je nooit meer krijgen. Ik zal je ook nooit voelen. En de omhelsingen van je. Je hield me van achter vast. Het voelde zo fijn. Ik wou eeuwig zo blijven. Ik zal nooit meer van een ander houden. Jij was perfect. Jij was de jongen die ik altijd zocht. Er was en er is geen ander dan jou. Ik hou van je en ik wens dat je ooit van mij wordt.
Jij bent nu van een ander. Denk je nog aan mij?. Vast niet. Ik hoop dat de liefde van jou voor haar niet echt is. Maar stiekem weet ik dat je haar wel erg leuk vindt. Maar dan denk ik' en ik dan?'. Zul je ooit van me houden. Zal je ooit aan me terug denken. Of was ik alleen een 1dags vlieg?.