Hopeloze liefde

Hallo,

Dit is mijn eerste verslag uit mijn leven.

Gisteravond op 15 juni 2013 ging ik met een vriendin naar een paar vrienden van haar. Het waren heel lieve en gezellige jongens. Ik ontmoette ene J en ik was gelijk om. Zó lief hoe hij lachte en we zaten ook nog eens op 1 lijn. Hoe toevallig kan het zijn dat we beide wat met kinderen willen doen later als beroep? Hij in de sport en ik in het onderwijs. Hij is alleen wel 19 en ik 15.. Mijn vader zal hier niet blij mee zijn, maar dat zal veranderen als hij hem ooit ontmoet. J heeft zelf wél problemen dat het leeftijdsverschil best groot is. Dat houdt mij ook tegen, als iemand twijfelt dan wil ik automatisch ook niet meer. Maar vinden jullie ook niet dat het aan de persoon ligt? Misschien gedraag ik me niet naar mijn leeftijd? Misschien maakt hij me juist een beter mens. Zou toch zomaar kunnen? Het ligt er naar mijn zeggen maar net aan of onze werelden in 1 wereld veranderd. Dat we elkaar aanvullen zoals gisteravond.. Ik zou het jammer vinden als het hierdoor niks meer kan worden.