De tekst zegt het al. Ik ben op het punt dat ik echt lichtelijk gek begin te worden. Een gyn die niet mee werk. Een neuroloog die mijn idee bevestigd en vervolgens een gyn die er niets mee doet! Damn wat kan het leven zwaar klote zijn. Hormonen die met een snelheid, waarvan menig formule één coureur jaloers zou zijn, door mijn lichaam gieren. Een vent die niet mee werkt en vervolgens een krat bier gaat halen omdat het zo goedkoop was. Maar het ergste dat ie het ook opdrinkt. GVD lul snap je het nou echt niet?? Jou zaad is niet goed dus mag je best wel even meewerken. Tja en wat gebeurd er dan als je zoveel hormonen hebt en je niet weet waar je ei (letterlijk en fuguurlijk) heen moet. Je gaat om je heen kijken en praat eens wat, nu even denken aan mijn fysiotherapeut, en je merkt spontaan dat je wel erg veel aan hem gaat denken. Want hij snapt het, luisterd en komt niet met van die flut adviezen waar je niets aan hebt. En het mooiste hij is ook vrijgezel. Ik moet zeggen ik heb altijd al een zwak voor hem gehad, maar nu is mijn zwak groter. En het stomme is, het eerst wat ik denk bij een man is "zal hij wel goed zaad hebben???". Geloof dat het dan wel erg ver met je is. Pffff geloof dat ik hopenloos, reddenloos en radenloos ben. Eingelijk met hoofdletters.....