houden van de Zon

Buiten is het koud genoeg om wolkjes te blazen. Daardoor wordt ik me er altijd even van bewust. 'Hé, ik adem'.

Sinds kort kan ik ontzettend genieten van kleuren. Het gekke is vooral van Groen en Oranje. Zo gek omdat ik die kleuren vroeger niet kon uitstaan. Omdat oranje zo'n heftige kleur is die zoveel aandacht van je vraagt. En het deed me ook denken aan het soort visvrouw dat de hele dag schreeuwde. Het deed bijna pijn aan mijn oren. En groen vond ik ronduit een vieze kleur.
Nu is Oranje steeds meer de kleur van de zon aan het worden. Laatst was de hele lucht créme-oranje bij de ondergang. Steeds als ik er naar keek genoot ik. Dat verraste me toch wel. Dat ik alleen maar door het kijken naar een kleur zo kon genieten. En ook nog zo'n voor mij nieuwe kleur.
Groen vind ik nu zo mooi dat ik het op mezelf zou willen tatoëren. Hoe en waar weet ik niet. Misschien dat ik toch ooit een Leeuw laat zetten. Sterrenbeelden kunnen niet verdwijnen zoals geliefden dat kunnen. Leeuwen zijn magisch. Elke keer als ik langs de 2 stenen leeuwen op de 'plaats' in Den Haag loop, heb ik ze even lief. Mooiere wezens bestaan niet. Wij als naake aliëns kunnen ze alleen maar lief hebben.