Huilende ogen.
Op dit moment huil ik, omdat ik een te goed gesprek met iemand heb gehad net. Ik was nieuwsgierig naar wie die was en hoe die dacht, hij liet weinig los, maja ik kan doordrammen. Maar dat had ik juist net niet moeten doen, nu ga ik over dingen naar denken die ik ver weg had gestopt. Die ook ver weg moesten blijven, misschien is het goed dat ik er nu over na denk, misschien kan ik het nu wel oplossen. Maar nu kan ik weer niet slapen. Aan alle dingen zitten een voordeel en een nadeel. Waarom kunnen we dat nadeel niet gewoon vergeten, en alleen aan het voordeel denken. Waarom is er uberhaupt een nadeel, of zit dat allemaal alleen maar in ons hoofd.
Mijn hoofd is nu weer eens een grote vragenbak, zonder een antwoord voor 1 van de vragen. Dat mijn hoofd nog niet is ontploft, vind ik raar. Zo'n vragen bak als mij hoofd, waar alleen maar meer vragen bij komen, en er zelden 1 antwoord uit gaat. Ik vind mezelf raar, maja ik ben raar, en de enige manier om het op te lossen, is door het te accepteren. Maar nu komt de volgende vraag, hoe accepteer ik dingen? Weer een nieuwe vraag.
Ondertussen ben ik heel erg afgedwaald, van het onderwerp huilen ben ik bij de vraag gekomen, hoe accepteer ik dingen.
Naja voordat ik nog gekker word, stop ik en ga ik slapen,
Kus mij
*kikkertje, vrouw, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende