Hulp.

Vandaag heb ik slecht geslapen. Amper geslapen. Ik lig hier nu op de bank te gapen en te wachten totdat het een acceptabele tijd is om pizza te bestellen, want ik heb zin in pizza en eens een keer geen zin om die helemaal zelf te maken. Dat is ook zoveel moeite. Dat is uren wachten totdat het deeg gerezen is en een sausje maken, maar daarvoor zou ik dan ook nog naar de supermarkt moeten en dat is het punt dat me tegenhoudt, dat ik mijn huis uit moet gaan.

Ik zat te wachten bij de bushalte bij de uni en er kwam een leuke jongen naar me toe. Hij vroeg of ik een aansteker had en ik moest hem vertellen dat ik die niet had. Hij gaf vervolgens aan dat dat een openingszin was en dat hij me eigenlijk een mooie meid vond en of ik een keer een kopje koffie met hem wilde gaan drinken.
Ik vond het wel leuk, want niemand zegt ooit dat ik mooi ben of nodigt me ooit uit voor een date, dus ik zei ja.
Hij vroeg of ik toevallig nu tijd had.
Ja, toevallig wel.
Het plan was om dan een flesje wijn te halen en ergens in een parkje te gaan zitten. Het was misschien heel spontaan om dat met een vreemde te doen, maar ik dacht, waarom ook niet.

Ik heb genoeg vragen over seks ontweken en nog meer vragen over seks vaag beantwoord en we moesten lang wachten op de bus. Bij de Appie kocht ik een fles wijn. Toen moesten we nog langer wachten op de volgende bus.
'Ik voel me een beetje aangestaard.' zei ik, omdat hij me constant aanstaarde.
'Ik vind je gewoon zo mooi.' was zijn antwoord.
Ik had het gevoel dat ik niet het soort persoon was dat hij zocht en hij niet mijn type was, maar ik zei dat ik wel vanavond het gezellig wilde hebben en dan zouden we wel verder zien. Dat ik het niet fijn vind als vreemden aan me zitten of dingen proberen en dat hij dat dus niet moet doen. En dat hij het eens over iets anders dan seks moest hebben. Dat beloofde hij.

Toen we uit de bus stapten, zei hij dat hij coke gebruikte. En dat hij straks ook coke ging gebruiken. Volgens hem was het niet zo heftig als mensen denken, het pept hem alleen op als hij last heeft van de drank.
Ik vroeg me af of ik zo snel mogelijk weg moest gaan, maar ik bleef toch en we gingen op het bankje zitten. We zoenden wat. Hij zoende heel teder. Hij snoof zijn coke en ik keek de andere kant op. We knuffelden wat en hij aaide over mijn haar en gaf me kusjes op mijn voorhoofd. Ik had het gevoel dat hij heel eenzaam was. En ik was ook wel eenzaam. Dus één avondje kon ik dit wel doen.
Hij snoof nog een keer coke. Het was nog steeds licht buiten en kinderen speelden in het park. Ik keek dit keer op mijn mobiel. Zijn pupillen waren groot en zijn ogen waren leeg, gewoon leeg. Onmenselijk. Hij lachte lieflijk naar me. Zei dat hij me speciaal vond en me niet wilde laten gaan.
Ik vind het verdrietig. Ik vond het verdrietig. Dat moet toch een dieptepunt zijn. Midden in een druk park coke snuiven naast iemand die je een uurtje kent.
Maar ik ging niet weg.
Ik dacht: straks wordt hij boos, of zoiets. Als ik hem kan helpen door even te blijven, dan doe ik dat. Maar ik voelde me ook niet onveilig. Vooral verdrietig. Want volgens mij was het een lieve jongen. Een lieve, eenzame jongen met een verslaving. Of twee. Of drie. Hij rookte minstens anderhalf pakje sigaretten in een paar uur.


En ik gaf hem mijn nummer en hij appte me de volgende dag.
En toen moest ik hem vertellen dat ik niet om kan gaan met zijn drugsgebruik.
Dan ben je zo'n leuke vent en verneuk je je fucking leven. En ik moet me er niet in mee laten slepen.
En dan ben ik het type dat daar de hele nacht over nadenkt.
Had ik niet spontaan met een vreemde moeten gaan chillen? Maar ik had toch niet kunnen weten dat hij harddrugs gebruikte?
Je denkt toch: oh, we zitten op een openbare plek, wat kan er gebeuren?
Is er niet iets wat ik kan doen? Nee, want ik zei al dat hij hulp moest zoeken.


Ik kan er erg verdrietig om worden.
Maar ik weet dat ik er niets aan kan doen.
En voor mijn eigen veiligheid moet ik afstand nemen.
Ja.
Het is bijna acceptabele tijd om een pizza te bestellen.

Dit is het raarste wat ik ooit heb meegemaakt.
Ook: waarom zoen ik iemand die net harddrugs heeft gebruikt?
Ik denk dat ik hem blij wilde maken.

En ik hoop dat hij hulp zoekt.