I did it!

Jaaaaa! Eindelijk heb ik het gewoon gedaan! Ik heb sportkleren aangetrokken, pakte mn ipod en ging naar buiten. Ik heb hard gelopen. Voor de meeste klinkt dit absoluut niet bijzonder maar voor mij is het een grote stap. Ik heb namelijk een hekel aan hardlopen en ik durf ook nooit alleen, ben dan bang dat er wat gebeurt en blabla. Ik neem het me altijd voor om te gaan doen, nadat ik weer iets teveel gegeten heb of gewoon niet lekker in mn vel zit, maar t bleef altijd bij een voornemen. Nu zat ik op de bank film te kijken en daar waren ze eventjes aan het sporten. Heel eventjes, maar lang genoeg om mij te doen beseffen dat dat precies is wat ik wilde doen. Sporten. Me goed voelen.

Eindelijk heb ik het gewoon gedaan, is het niet slechts een voornemen gebleven. Nu volhouden, mn paps wil samen lopen op een vaste dag en tijd. Ik ben benieuwd.
Tijdens het lopen heb ik overal pijn, vooral in mn knie. En ik weet dat het achterlijk klinkt, maar ik vind t heerlijk om met die pijn te rennen, want die pijn komt slechts van mn ziekte en rennen met die pijn voelt als een soort van vechten, als overwinning. Ik zal niet toegeven aan die verdomde beperkingen, vergeet t maar. Ik ga door! En ik ga bewijzen dat je wél af kunt vallen met hashimoto (:

Man, wat voel ik me goed! (Nu alleen nog een vriend xD ;p)
16 jul 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Damn
Damn, vrouw, 31 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende