I see you

Ergens had ik niet gedacht dat het kon.
Ik heb een man , samen hebben we een zoon en hebben we het goed voor elkaar.
Jij bent mijn collega, iemand met wie ik goed kan opschieten en goed mee kan samenwerken.

Jij bent getrouwd en hebt een vrouw van wie je houdt. Iets wat je dagelijks laat merken als je zo liefdevol over haar praat. Met andere collega's hebben we gesprekken gehad over vreemdgaan en dat we dat echt niet vinden kunnen.
Met zn allen trokken we de conclusie dat vreemdgaan iets is waar je voor open moet staan..

Ongeveer 9 weken geleden zat ik voor me uit te staren en onbewust keek ik jouw kant op. Ik keek naar jou en het shirt dat je aan had met lange mouwen. De mouwen waren echter opgestroopt tot halverwege je arm.
Ik keek naar zijn armen en besefte me dat zo met dat shirt hij er eigenlijk heel goed uitzag.
Tot dat moment heb ik nooit op een andere manier naar mijn collega gekeken.
Het was alsof ik op dat moment hem pas echt zag.. Mooie bouw, mannelijke armen, ogen en volle lippen.
Op het werk kan hij een tikkeltje arrogant overkomen maar ook dat vind ik enorm aantrekkelijk.

Ik baalde dan ook enorm dat ik op deze manier naar je gekeken had. De keren dat ik naar hem keek moest ik mijn best doen om je niet van top tot teen te bekijken.
Want met iedere keer dat ik naar je kijk krijg ik een warm gevoel van binnen. Het beginnende baardje wat opkomt is ook mega aantrekkelijk en ik probeer dat gevoel wederom te onderdrukken.

Onze werkrelatie blijft ondertussen zoals het is. We zijn echt maatjes en kunnen super goed met elkaar opschieten. We blijven praten over onze relaties en het is het alledaags ding.
Voor de wereld zijn we twee collega's die gelukkig getrouwd zijn en dat is ook zo, behalve dat ik hem ineens met andere ogen bekeek.

4 weken geleden
Ik heb je aantrekkelijkheid uit mijn hoofd gezet. ik vind het leuk om naar je te kijken maar probeer je niet te checken zoals ik dat eerder deed. We deden een project samen en waren naast druk overleg ook gezellig aan het kletsen.
Op dat moment zei je iets waarom ik moest lachen en we keken elkaar aan...
1 seconde, 2 seconden, 3 seconden, 4 seconden, 5 seconden...... en weg keken we..
Ik durfde er niet over na te denken. Was dit nou het 'elkaar net iets langer in de ogen kijken'- momentje waar men het altijd over heeft.
Of bekeek hij mij even zoals ik hem ook bekeek?

De rest van de dag was weer net als vanouds. Jij praatte over je vrouw, ik praatte over mijn man en met de hele afdeling hadden we weer een gezellige boel.
Toch kon ik het niet loslaten.. Ergens wist ik dat we samen een moment hebben gehad.
Het eerste flirtmoment zogezegd.
Op dat moment probeerde ik mezelf wijs te maken dat het onschuldig was. Dat het niets voorstelde..

Dat dit alles was..