Ik ben een egoïst.
Dat is wat R. mij vandaag zei.
Mijn meisje is ook zijn beste vriendin. Haar opa is net overleden en in een prive chat van hun liet ze doorschemeren dat ze wel wat afleiding kon gebruiken. R. heeft vanavond met mij afgesproken, we zouden Attack on Titan gaan kijken. Toen H. (Mijn meissie) liet doorschemeren dat ze wat wou doen deed hij alsof hij niet wist of hij in de avond wat gepland had maar dat het vast goed moet komen.
Ik vond het raar dat hij loog over onze afspraak. We delen alles met elkaar, good and bad, waarom moest hierover gelogen worden dan? Daarnaast heb ik gisteren nog een gesprek met hem gehad over mijn gigantische problemen met vertrouwen. Hij zei dat hij dat had gedaan omdat hij haar een blanko kaart wilde geven om de keuze te maken zonder dat ze hoeft te denken dat ze met haar keuze, mij af zou wijzen. Waarop ik zei: hoe zie je dat voor je dan? Denk je dat ze er niet achter komt dat je mij hebt afgezegd om met haar iets te gaan doen? Hoe moet ze zich dan voelen? Dat is juist lullig. Bovendien weet ze dat ik haar in alles zal voorzien wat ze nu nodig heeft om over dat verdriet heen te komen en anders kan ik haar verzekeren dat het geen probleem is om met jou vanavond iets te doen als ze dat nodig heeft. En niet om het een of ander, maar als je om zoiets onbenulligs al liegt... hoe weet ik dan wanneer je eerlijk bent tegen mij? Wat is er mis met zeggen dat je met mij hebt afgesproken, dan kan ze zeggen gezellig ik schuif aan of oh ik wou gwoon even met jou praten als dat kan. Daarop had ik haar kunnen verzekeren dat het geen probleem is als ze dat nodig heeft, she gonna get her way.
Ik moest er over ophouden, het draait nu niet om mij maar om haar. Ik heb ook niet gezegd dat ik wil dat het om mij draait, k heb gezegd wat de consequenties zijn van de in zijn ogen met intentie goed te praten leugen en wat dat met mij doet. En toen hij begon te insinueren dat ik egoïstisch ben heb ik gezegd dat ik het heel kwalijk vind dat hij, terwijl hij mijn verleden kent en welke schade dat mij heeft aangedaan juist tegen mij die altijd alles en iedereen voor haar eigen behoeften plaatst zo te kakken zet.
Hij zei dat ik voor mezelf op moet komen, hij zei dat ik mijn gevoel nooit onder dat van een ander mag plaatsen omdat ik ook belangrijk ben.
Het ging al lang niet meer om de leugen an sich. Het ging om hij die mijn gevoel wegwuift als onbelangrijk en als ik dan aangeef daardoor nog meer op mijn hart getrapt te zijn, hij zegt dat hij geen zin heeft in mijn opgeblazen bullshit. Opgeblazen bullshit. Iets wat voor mij heel diep ligt, heel veel pijn doet, waarover ik gisteren nog een gesprek met hem heb gehad waarbij ik mijn aller kwetsbaarste kant heb laten zien...
Hoe kan ik in godsnaam doen alsof het weten dat hij, om een reden die nergens op slaat, een leugen heeft verteld mij niet raakt???? Hoe kan ik vervolgens doen alsof zijn reactie mij niet kapot maakt terwijl ik door het gesprek wat ik gisteren met hem had zeker weet dat hij weet hoe moeilijk en pijnlijk dit voor mij ligt... om daar bovenop te doen alsof het me niet raakt dat hij de insinuatie durft te maken terwijl hij weet dat ik letterlijk kapot ga aan het wegcijferen van mijzelf dat ik egoïstisch handel...
Ik mag toch beter van hem verwachten?
Ik mag toch op een goedbedoelde actie die niet goed bedoeld uit pakt reageren met mijn bedenkingen?
Ik mag toch verwachten dat hij met alles wat hij weet begrip toont voor wat ik voel door wat hij deed?
Wij vertellen elkaar alles, er zijn geen leugens, waarom moet ik dan oke zijn met deze leugen?
Ik weet dat hij door zijn autisme dingen niet altijd helemaal goed doorkrijgt. Maar dat vind ik geen excuus voor zijn ijskoude lompe reactie. Own dat je een inschattingsfout hebt gemaakt, ga die niet op een ander afschuiven. Ik weet dat het geen redelijk gevoel is wat ik heb, een normaal persoon zou zich hier niets van aantrekken. Ik ben niet normaal. Ik heb more than my share gehad in het leven. Van heel kleins af aan heeft dit voor mij de wereld en hoe ik die zie en ervaar in een bepaald referentiekader geplaatst. Hij weet dit, hij weet alles, ik neem het hem echt kwalijk dat hij zo over mij heen stampt.
Ik weet niet of dit nog goed komt maar ik wijk onder geen enkele voorwaarde van mijn standpunt af. Ik moet leren voor mezelf op te komen, mijn beste vriend aanspreken op gedrag leek mij dan de beste keuze om er eindelijk eens mee te beginnen. He knows and i trusted him. He made me believe i matter too. Now he's the one ignoring everything, thats on him.
Of niet?
Liefs, M.
Mijn meisje is ook zijn beste vriendin. Haar opa is net overleden en in een prive chat van hun liet ze doorschemeren dat ze wel wat afleiding kon gebruiken. R. heeft vanavond met mij afgesproken, we zouden Attack on Titan gaan kijken. Toen H. (Mijn meissie) liet doorschemeren dat ze wat wou doen deed hij alsof hij niet wist of hij in de avond wat gepland had maar dat het vast goed moet komen.
Ik vond het raar dat hij loog over onze afspraak. We delen alles met elkaar, good and bad, waarom moest hierover gelogen worden dan? Daarnaast heb ik gisteren nog een gesprek met hem gehad over mijn gigantische problemen met vertrouwen. Hij zei dat hij dat had gedaan omdat hij haar een blanko kaart wilde geven om de keuze te maken zonder dat ze hoeft te denken dat ze met haar keuze, mij af zou wijzen. Waarop ik zei: hoe zie je dat voor je dan? Denk je dat ze er niet achter komt dat je mij hebt afgezegd om met haar iets te gaan doen? Hoe moet ze zich dan voelen? Dat is juist lullig. Bovendien weet ze dat ik haar in alles zal voorzien wat ze nu nodig heeft om over dat verdriet heen te komen en anders kan ik haar verzekeren dat het geen probleem is om met jou vanavond iets te doen als ze dat nodig heeft. En niet om het een of ander, maar als je om zoiets onbenulligs al liegt... hoe weet ik dan wanneer je eerlijk bent tegen mij? Wat is er mis met zeggen dat je met mij hebt afgesproken, dan kan ze zeggen gezellig ik schuif aan of oh ik wou gwoon even met jou praten als dat kan. Daarop had ik haar kunnen verzekeren dat het geen probleem is als ze dat nodig heeft, she gonna get her way.
Ik moest er over ophouden, het draait nu niet om mij maar om haar. Ik heb ook niet gezegd dat ik wil dat het om mij draait, k heb gezegd wat de consequenties zijn van de in zijn ogen met intentie goed te praten leugen en wat dat met mij doet. En toen hij begon te insinueren dat ik egoïstisch ben heb ik gezegd dat ik het heel kwalijk vind dat hij, terwijl hij mijn verleden kent en welke schade dat mij heeft aangedaan juist tegen mij die altijd alles en iedereen voor haar eigen behoeften plaatst zo te kakken zet.
Hij zei dat ik voor mezelf op moet komen, hij zei dat ik mijn gevoel nooit onder dat van een ander mag plaatsen omdat ik ook belangrijk ben.
Het ging al lang niet meer om de leugen an sich. Het ging om hij die mijn gevoel wegwuift als onbelangrijk en als ik dan aangeef daardoor nog meer op mijn hart getrapt te zijn, hij zegt dat hij geen zin heeft in mijn opgeblazen bullshit. Opgeblazen bullshit. Iets wat voor mij heel diep ligt, heel veel pijn doet, waarover ik gisteren nog een gesprek met hem heb gehad waarbij ik mijn aller kwetsbaarste kant heb laten zien...
Hoe kan ik in godsnaam doen alsof het weten dat hij, om een reden die nergens op slaat, een leugen heeft verteld mij niet raakt???? Hoe kan ik vervolgens doen alsof zijn reactie mij niet kapot maakt terwijl ik door het gesprek wat ik gisteren met hem had zeker weet dat hij weet hoe moeilijk en pijnlijk dit voor mij ligt... om daar bovenop te doen alsof het me niet raakt dat hij de insinuatie durft te maken terwijl hij weet dat ik letterlijk kapot ga aan het wegcijferen van mijzelf dat ik egoïstisch handel...
Ik mag toch beter van hem verwachten?
Ik mag toch op een goedbedoelde actie die niet goed bedoeld uit pakt reageren met mijn bedenkingen?
Ik mag toch verwachten dat hij met alles wat hij weet begrip toont voor wat ik voel door wat hij deed?
Wij vertellen elkaar alles, er zijn geen leugens, waarom moet ik dan oke zijn met deze leugen?
Ik weet dat hij door zijn autisme dingen niet altijd helemaal goed doorkrijgt. Maar dat vind ik geen excuus voor zijn ijskoude lompe reactie. Own dat je een inschattingsfout hebt gemaakt, ga die niet op een ander afschuiven. Ik weet dat het geen redelijk gevoel is wat ik heb, een normaal persoon zou zich hier niets van aantrekken. Ik ben niet normaal. Ik heb more than my share gehad in het leven. Van heel kleins af aan heeft dit voor mij de wereld en hoe ik die zie en ervaar in een bepaald referentiekader geplaatst. Hij weet dit, hij weet alles, ik neem het hem echt kwalijk dat hij zo over mij heen stampt.
Ik weet niet of dit nog goed komt maar ik wijk onder geen enkele voorwaarde van mijn standpunt af. Ik moet leren voor mezelf op te komen, mijn beste vriend aanspreken op gedrag leek mij dan de beste keuze om er eindelijk eens mee te beginnen. He knows and i trusted him. He made me believe i matter too. Now he's the one ignoring everything, thats on him.
Of niet?
Liefs, M.
02 mei 2021
- meld ongepast verhaal
-
Carina
zondag 02 mei 2021 21:03
Je vriendin weet wel van R neem ik aan? Tja dan snap ik dat geheimzinnige ook niet zo goed. Hij had ook gewoon met je kunnen overleggen.
Iig als hij weet dat hij je met dat soort acties kwetst kan hij sowieso meer begrip voor je opbrengen. Mijn ervaring met mannen is dat ze sowieso veel moeite hebben met dingen als begrip. Net of werken onze breinen totaal anders.
Iets met vrouwen komen van Venus en mannen van Mars -
ADDitude
zondag 02 mei 2021 21:28
@Carina, ja they know. Zij weten alles. We zitten met zijn drieën in een app groep en snap groep.
Ja t is met mannen sowieso lastiger, en hij met zijn vorm van autisme nog x20. Aan de ene kant wil ik het hem niet zo kwalijk nemen als ik doe, aan de andere kant had hij me beter met een loden schoen op mijn gezicht kunnen trappen en dat had minder pijn gedaan dan dit. -
Carina
zondag 02 mei 2021 21:30
Ik adviseer hem het goed te maken met allemaal kusjes
-
ADDitude
zondag 02 mei 2021 22:31
@Carina, haha well for now kan hij heel ver uit mijn buurt blijven, want wat hij vandaag heeft gedaan was echt het ergste dat ie kon doen.
-
Phlo (opgeheven op 06-12-2022)
maandag 03 mei 2021 08:39
Weet niet of je dit wil horen, bovendien zit ik hieronder ook in hypocrietmodus maaaar:
"Ik weet niet of dit nog goed komt maar ik wijk onder geen enkele voorwaarde van mijn standpunt af."
Met deze houding win je misschien de discussie maar niet de relatie. Gaat het erom dat hij toegeeft dat hij liegt, of dat hij oprecht begrijpt waarom dit je zo raakt zodat 'ie daadwerkelijk wat kan met de wervelwind aan gevoelens die over hem heen gegooid wordt. Je geeft al aan dat hij autistisch is, dat interpreteer ik even als dat er meer moeite is voor hem om zich te verplaatsen in de gevoelens van een ander. Kan me zo voorstellen dat het erg pijnlijk is om dan op een vrij harde manier gewezen te worden op je fouten; zo erg zelfs dat je zelf liever wegkijkt want aankijkt want persoon tegenover je geeft al aan dat whatever je motivatie/verklaring is geweest; die gaat niet goed genoeg zijn. Boedt niet echt ruimte om zelf nog na te denken over de hoe en waarom.
Zelf, in zo'n situatie en op deze manier besproken, zou ik ook keihard mijn poten in het zand steken ZELFS als ik diep van binnen weet dat je absoluut gelijk hebt, puur uit ongedefinieerde angst voor die houding dat jij van je standpunt niet gaat afwijken. Je hebt absoluut gelijk in dat je dit mag voelen, maar je hebt geen gelijk in je houding dat zijn verklaring, hoe shit en waarschijnlijk simpelweg 'niet goed over nagedacht', dan ook per definitie 'verkeerd' gaat zijn. Wat kan hij nog winnen in het gesprek? Die verklaring mag en moet bestaansrecht hebben, wil je er doorheen werken ipv je gelijk halen. -
ADDitude
maandag 03 mei 2021 09:18
@Phlo, het gaat niet om gelijk halen. Er valt in een gevoelskwestie geen gelijk te halen. Ik wil dat hij begrijpt wat hij heeft gedaan. In die zin wijk ik niet af, ik ga niet doen alsof het me niets deed. Ik ga niet zeggen dat het oke is en de volgende keer niet meer mag gebeuren want het is niet oké. Dat hij autisme heeft wil niet zeggen dat hij overal mee weg mag komen. Zo werkt de wereld niet. Bovendien vind hij zelf de problematiek van mijn man geen reden voor hem om tegen mij uit te vallen, terwijl mijn man 90% van de tijd niet eens weet wat hij doet of zegt. Dan ga ik hem zelf ook niet achter zijn autisme laten schuilen.
Hij heeft over iedereen een oordeel en vind oprecht dat alles wat hij doet ridderlijk is. Hij deed mij pijn. Maar hij neemt dat niet serieus omdat hij onmogelijk degene kan zijn die iemand pijn doet. Ik ga hem niet in die waan laten. En dat is waarom ik niet afwijk. -
Phlo (opgeheven op 06-12-2022)
maandag 03 mei 2021 09:28
Prima hoor. Ik zeg ook niet dat jouw gevoel er niet mag zijn of wat dan ook, maar ik denk niet dat je hem mag veroordelen als je hem geen oprechte kans wil geven om de situatie te bekijken op een manier waarop de informatie daadwerkelijk gaat landen.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 04 mei 2021 Masturberen 18+ ( 9 )
- O 03 mei 2021 Na het goedmaken ( 2 )
- O 02 mei 2021 Ik ben een egoïst. ( 7 )
- O 01 mei 2021 Relativeren blijft lastig ( 5 )
- O 01 mei 2021 Nog zo'n zelfhulpboek
- O 28 apr 2021 Van die dingen die buiten jou gaan
- O 27 apr 2021 Bloot ( 12 )
- O 26 apr 2021 Yin en Yang maar dan in het echt?
- O 25 apr 2021 Van die onverwachte dingen
- O 24 apr 2021 Even Eerlijk ( 2 )
- O 22 apr 2021 Wat een pretje dat GGZtje ( 2 )
- O 20 apr 2021 Consent, is like a cup of tea
- O 18 apr 2021 Babyface ( 5 )
- O 16 apr 2021 Ik moet Nee gaan zeggen.
- O 13 apr 2021 Ik heb het gedaan.. ( 4 )