Ik ben niet meer
Zo daar stond ik dan.
Trots en fier in al mijn hoedanigheid.
Ontdaan van mijn donkere omheining.
Maar liefst 6 dagen.
Soms in de kou, soms in de zon.
Maar altijd met mijn jasje aan.
Waar ik dan helemaal ingepakt zat,
maar wel doorheen kon kijken.
Versierd met lintjes in mijn haar.
Maar toen, vandaag,
het ging gebeuren.
Verplaatst werd ik.
Een onbekende bestemming,
geen zon, wel gezelschap.
Koud kreeg ik het,
toen ik van mijn jas werd ontdaan.
De lintjes ruw weggesnaaid.
Een hand greep mijn hoofd.
Mijn nek brak.
Gelach klonk.
Mijn billen gesloopt.
Gesmak van genot.
Nu rest van mij alleen,
mijn onderlijf en mijn mandje.
Slechts de helft over
van mijn heerlijke
350 gram chocolade.
Dag lieve Paaskip
medea, vrouw, 117 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende