ik ben vertrokken.

Ja. Ik zit in de trein. En ik weet dat mijn hoofdpijn en misselijkheid alleen maar door de zenuwen zijn.

Gola is nog niet mee. Die komt over twee weekjes. Degene die over de paarden gaat heeft dan pas de tijd om haar in te scharen.

En dus ga ik alleen. Eerst naar Boxmeer en daar word ik opgehaald door mijn gastouders en rijden we door naar hun huis. Wat straks ook mijn huis is. Dat is een heel gek idee. Maar ik ga daar de dingen doen die ik leuk vind. Afscheid nemen is altijd moeilijk.

Ik ga Hera en Zeus ook ongelooflijk missen. Ze slapen normaalgesproken altijd bij mij. Nu waarschijnlijk nooit meer.. dat vind ik heel moeilijk. En het achterlaten van mijn broertje en moeder valt me ook zwaar. Zullen ze het redden zonder mij?

De hele dag voelde als een droom. Ik heb alles geregeld wat ik moest regelen en alle dieren ontzettend veel geknuffeld. Ik heb iedereen een briefje gegeven met een klein cadeautje. Maar het voelde alsof mijn lichaam handelingen verichtte op de automatische piloot.

Hopelijk is het snel morgen. Dan kan ik koffie drinken, nieuwe dieren knuffelen en mijn taken gaan bekijken. Misschien heb ik ook wel de tijd om even te wandelen en foto's te maken.

Pff dubbele gevoelens, maar het kont allemaal wel goed.
15 nov 2014 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van vizslazeus
vizslazeus, vrouw, 28 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende