Ik heb gebeld!

Hoi,

Na twee dagen erg getwijfeld te hebben over of ik de jongen van de middelbare school zou bellen, heb ik alle moed bij elkaar geraapt en het nummer van zijn ouders gebeld. Toen ik zijn moeder vertelde dat ik hem van 'vroeger' kende was ze meteen erg aardig en gaf me direct zijn gsm-nummer. Zijn moeder begon meteen te vertellen dat het erg goed met hem ging en dat hij pas was afgestudeerd. Echt heel spontaan. Ik vond het wel eng om zijn ouders te bellen. Hoewel ik tegenwoordig best veel durf, vind ik dat soort dingen nog steeds eng. Mijn hart ging best tekeer maar ik zei tegen mezelf dat ik hem vandaag moest bellen, anders zou ik het weer uitstellen. Ik wist immers voor mezelf dat ik hem uiteindelijk toch wilde bellen, ondanks dat vrienden van me het hadden afgeraden.
Nou, ik moet zeggen, mijn durf is vandaag niet voor niets geweest erg vrolijk. Ik heb hem meteen daarna op zijn gsm gebeld en toen ik mijn naam zei wist hij meteen wie ik was. Ik hoefde niet eens te zeggen dat hij mij van de middelbare school kende vrolijk. Hij begon meteen volop te praten en hij was verbaasd dat ik hem zomaar belde na al die jaren. Maar ik kon meteen merken dat hij het erg leuk vond. Dat maakte me wel blij moet ik zeggen, omdat ik vooraf niet wist hoe hij het zou vinden dat ik hem belde. Ik vond het ook erg leuk om hem weer eens te horen. Het was net of we elkaar vaak zien, zo vertrouwd klonk het. Best raar, zeker als je bedenkt dat het contact vroeger nooit superclose was en het al weer ruim vijf jaar geleden is dat we elkaar irl hebben gezien. Hij stelde ook meteen voor om eens wat af te spreken. Natuurlijk vroeg hij ook hoe het nu met mijn liefdesleven zat, na eerst zelf verteld te hebben dat hij homo is geworden. Toen ik zei dat ik twijfelde en zo bood hij meteen aan om het er eens over te hebben en eens samen te gaan stappen. Erg lief van hem!
In een reactie op een vorig berichtje zei Melissa dat ik misschien weer contact met hem wilde omdat ik wist dat hij homo was. Misschien heeft dat inderdaad ook wel mee gespeeld in mijn beslissing om hem te bellen, maar het is zeker niet de enige en voornaamste reden geweest.
Vandaag is me nog een positief iets overkomen. Zeer waarschijnlijk heb ik een organisatie gevonden waar ik mijn afstudeerproject kan gaan uitvoeren. Ik hoor hier vrijdag meer over, maar ik hoop zo dat het doorgaat. Dat zou een zeer goede stap richting het einde van mijn studie zijn.

Groetjes Chiara erg vrolijk
18 mrt 2003 - bewerkt op 18 mrt 2003 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Chiara
Chiara, vrouw, 45 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende