he,
mijn 2 zusjes waren weg...
ik kwam vrijdagmiddag thuis uit school..
susanne zat aan de keukentafel..
ik zag meteen dat er iets goed mis was!
net toen ik naar school was kwam mijn vader die morgen al vroeg langs..
hij had zijn kant van het verhaal aan susanne verteld.. en hij stond blijkbaar met tranen in zijn ogen.. volgens mij was dat gewoon allemaal gespeeld!!
susanne vond dat hij zijn kinderen moest leren kenne.. mijn vader vroeg toen of hij de kinderen een dag mee mocht nemen.. gingen ze iets leuks doen! hij zou ze om 3 uur thuisbrengen..
om 4 uur waren ze er nog niet! en toen kwam ik thuis.,..

op zich is het natuurlijk niet erg dat hij iets later was maar mijn zusje moet haar medicijnen op tijd krijgen.. anders krijgt ze vreselijke last van haar spieren ook moet ze veel liggen..


vrijdagavond kwam martien thuis... mijn echt vader was toen nog steeds niet terug.. we snapten er niks van! het eerste waaar ik aan dacht was een ongeluk.. net als met esther!
vrijdag laat hebben we de politie gebeld...
maar die konden niks doen.. want ze waren nog niet lang genoeg weg.. en susanne had toestemming gegeven om mijn zusjes mee te nemen...
ik heb echt wel miljoen keer mijn vader gebeld...
hij nam niet op...
we hebben heel de nacht niet geslapen..
zaterdag morgen om 9.30 ging de bel...
daar stond de sukkel





met mijn zusjes!
wat een vreselijke lul!!!
hij zei dat hij voor zaterdag een hoop werk af moest hebben.. hij had geen tijd om de kinderen terug te brengen..
dit is toch gewoon niet normaal meer!!


ik heb in zijn gezicht geslagen.. echt hard! was misschien niet echt slim maar het moest.. hij had een bloedneus
alles kwam er in eens uit.. alle woede! het ging vanzelf...
hij zei tegen mij: je moet de politie niet bellen! ik heb niks verkeerds gedaan.. mag mijn kinderen gewoon zien! en als je me aangeeft.. geef ik jou aan voor mishandeling aan de deur!
wat een vreselijke man

ik heb het tegen martien verteld.. en we hebben besloten om er geen politie bij te halen.. we hadden gewoon geen energie om alles weer opnieuw 100 x te moeten gaan vertellen!!
mijn ene zusje dat ziek was zag er vreselijk uit... alles deed zeer.. al haar spieren.. ze kreeg gelijk haar medicijnen en viel toen meteen in slaap...
ik en martien hebben besloten om te gaan verhuizen...
dit huis herinnerd ons aan mijn moeder en aan esther..
we kunnen het gewoon niet meer...
we willen nu ergens ver weg! lekker ver weg .. weg van mijn vader!!
maar dat kan nog lang duren...
er is gewoon weg geen geld




wat voor vader heb ik??
ik snap het niet..
wat moest mijn moeder nou met hem..
ik kan er met mijn hoofd niet bij!!!!
het leven is een grote nachtmerrie!!
x

x
vero