Een paar dagen terug had ik met een jongen, ik ken hem al een tijdje aangezien ik altijd met zijn broer om ging, maar nooit ging ik echt met hem om. Totdat ik hem tegen kwam in't dorp en hij een praatje maakte, meestal als ik hem tegen kwam was het alleen "Hallo" en "Doei" Ik pakte zijn msn van de msn van mijn beste vriend aangezien ik hem niet in m'n lijst had en maakte praatjes met hem Algauw werd bekend dat hij mij leuk vond en ik begon hem ook leuk te vinden. Soms kwam hij naar mij samen met nog een jongen en gingen we buiten hangen en rondlopen. Tot hij mij vroeg en natuurlijk zei ik ja, aangezien ik het dolgraag met hem wou proberen. Hij kwam echt vaak naar mij, elke dag zowat behalfe op de dagen dat hij moest voetballen Als zijn scooter kapot was kwam hij lopend of met de bus, als hij niet mocht van z'n moeder dan sneakte hij weg. Ik kon altijd zo goed met hem praten en hij stelde me altijd gerust Als hij 's Avonds weg was en ik in m'n bed lag rook ik nog steeds zijn geur waardoor ik met een goed gevoel in slaap viel. Totdat hij het uitmaakte, omdat hij veel aan z'n hoofd had en terwijl hij dronken was heeft hij met een ander meisje gezoend tijdens het uitgaan Hij vertelde mij dat ik beter verdiende, dat hij me niet waard was maar toch hield ik van hem Hij stuurde me smsjes van: Ik mis je, ik wil je terug, ik wil je zien, enz. Ik wou hem ook echt terug, en net leek alles goed te gaan belandde zijn vader in het ziekenhuis en kreeg ik problemen thuis. We hadden allebei zoveel aan onze hoofd dat we geen tijd meer voor elkaar hadden en dus lieten we het er maar even bij zitten, eerst alles op een rijtje zetten. Mijn beste vriend zei tegen mij dat hij had gezegt dat hij me playde, dat ik maar een lelijk mokkel was en voor even goed was. Ik wist echt niet wat ik moest geloven aangezien hij het ontkende. Ik hoor mijn beste vriend te geloven maar hij had daarvoor al een leugen verspreid over mij en hem dat ik het niet wist, en nu weet ik het nog steeds niet. Ookal beweerd die jongen dat hij van me houd, en dat hij het echt meende met me. En steeds, denk ik aan hem Wanneer ik in mijn bed lig denk ik aan de tijd dat we samen tv lagen te kijken of andere dingen. Als ik langs plekken kom waar ik met hem ben geweest denk ik aan hoe leuk het was. Als ik een scooter langs mijn huis hoor rijden ren ik naar het raam en hoop ik dat hij het is. Ik hou van hem, en ik maak mezelf gek door aan hem te denken, ik maak mezelf gek door te twijfelen over die ik moet geloven en wie niet.
Waarom is liefde zo rot? Waarom word het niet makkelijk gemaakt?
Ik denk dat jouw hartje toch echt bij die jongen nog ligt Misschien dat wanneer je het veel rustiger hebt, je misschien weer wat moet proberen af te spreken ofzo iets? (weet natuurlijk niet hoe het in elkaar steekt enzo)
'-Totdat hij het uitmaakte, omdat hij veel aan z'n hoofd had en terwijl hij dronken was heeft hij met een ander meisje gezoend tijdens het uitgaan-'
Jij staat in tweestrijd en moet gaan uitmaken wie je moet geloven. Daar kom jij zo niet achter maar je kunt wel kijken naar wat hij doet en of jij dat wel wilt. Hij maakte het uit omdat hij zoveel aan zijn hoofd heeft. Als je bedenkt dat jongens zijn als kleine kinderen die niet naar hun speelgoed omkijken maar er ook anderen niet mee willen laten spelen, lijkt het me sterk dat als hij écht om jou geeft, andere jongens wel de kans zou geven om er met jou vandoor te kunnen gaan. Daarnaast neemt hij het tijdens dronkenschap niet zo nauw met trouw zijn aan jou. Is dit wat jij wilt ? Als jij dit goed vindt en hem (al is het maar om de 'lieve vrede' of om hem niet kwijt te raken) dit toestaat, zal hij dit blijven doen. Oók als jullie al samenwonen. Hij moet blij zijn dat hij jou als vriendin mag hebben. Accepteer van hem (en alle volgenden !!) nooit gedrag wat jou niet gelukkig maakt !! Leer hem zo wat jij waard bent en wat jij verdient en dat is héél wat !!