Ik kom er niet uit!
Zoals de titel al zegt: ik kom er niet uit!
Ik begin toch te twijfelen aan mijn bevestiging.. En ik weet nu niet meer wat ik moet doen! Moet ik raad vragen?
Ik weet het niet. Misschien ligt het aan de puberteit. Misschien ligt het gewoon aan mezelf. Ik weet dat zelfs niet.
Ik begin hopeloos te worden over wat mijn gevoel zegt en wat mijn hoofd zegt.
Ze zeggen allebei wat anders, en daar moet ik dan tussen kiezen. Terwijl zij juist de goede keuze zouden moeten maken?!
Ik ben het allemaal een beetje zat. Alles.. Dat betekend ook echt alles. Mijn ouders, school, liefde, gevoelens. vriendinnen/vrienden. Het is allemaal op een stapel gegooid, en ik moet alles weer goed doen. En alles goed naast elkaar zetten. Ik word echt gek van. En dan denk ik bij mezelf of ik de enige ben die dit allemaal meemaakt.
Als ik mijn vriendinnen nu zie, zou ik niet zeggen dat zij dit ook hebben..
Maar hoe kan je zien hoe iemand zich voelt door alleen naar hun uitstraling te kijken?
Dat kan je niet zien. Maar hoe goed ik mijn vriendinnen ook ken, dat kan ik niet zien.
Maar andere zien dat wel bij mij, en dan vraag ik me af hoe ze dat zien.
Of straal ik dat gewoon heel erg uit? Ik hoop het niet. Ik wil anderen liever niet belasten met mijn problemen.
Maar ben ik echt de enige die dit soort dingen heeft? Ik hoop het van niet..
Spreuk : A smiling face, doesn't always mean a smiling heart
iH0llander, vrouw, 25 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende