ik weet het niet meer en wil niet meer!

ik heb het even iet meer hoor.
ik wou een fette uitdaging aan fysyk dan een paar kilometer lopen met de honden dat kanniet want ik heb uitlaat honden die om half drie uit moeten,daardoor verveelde ik me en moest iets gaan doen.
ik wordt boos op mamma omdat ze me contstant op loopt tejutten ze kaner niks aan doen ze zij je bent nu tog ook contstant achter de computer ,jah mag ik een keer.
ze loop te zeuren over me thuis studie omdat ik die al langer dan een week niet gedaan heb omdat ik hier alles moest doen en jah dan ben ik gewoon totall loss savonds en heb ik geen fut meer om dingen in me op te slaan hoor en zeker niet als het over botten en weefsel enzo gaat
dus daar was ik best boos over .
in de tijd dat mamma al zo slecht is dus ongveer 7 a 8 weken nu doe ik alles en heb ik geen een keer gejankt omdat ik gewoon sterk moet blijven voor mamma
maar ik heb eerlijk tegen haar gezecht dat ik alleen wil zijn toen begon mamma te huilen en was het voor mij nog moeilijker om me in te houden.
ik zij dat ik dacht dat ze langer bleef en dat ik niet had verwacht dat ze zo snel zou trugkomen en dat ik in de tussen tijd van plan wa om effe tot mezelf te komen zodat ik er weer vol tegen aan zou kunne als ze thuis kwam
dat is natuurlijk niet leuk als moederzijnd als je dat te horen krijgt en al helemaal niet van je dochter waar je zo een goede band mee het
maar ik trek het niet meer ik ben op ik heb geen in meer mensen moeten me een hele poos met rust laten,en dat kan niet want mamma moet nog revalideren.
dat duurt een paar weken .
ze probeert zo veel mogelijk zelf te doen maar t gaat me daar niet om ,t gaat mij erom dat ze e r is ik heb geen rust .
de laatste weken heb ik weer last van me astma dat komt alleen door stress
savonds als ik rustig tv kijk komt alle stress naar buiten via me lichaam omdat ik niks verwerk en alles binne houdt
daardoor komt t via lichaamsklachten naar buiten
ik heb t heel moeilijk nu .
omdat ik weet dat ik me moeder er pijn mee doe , en al helemaal verdriet
ze zecht tegen me dan gah ik wel naar je zus voor een paar dagen maar iki ben bang dat ik geen genoeg heb aan een paar dagen eerder een paar weken!
maar ik kan me oeder niet aan me zus afleveren want dan heb ik geen goed gefoel omdat dat een enorme stressfolle omgeving is en ze daar geen rust en privacy krijgt die ze nodig heeft om weer te herstellen en als zij geen rust heb ,heb ik dat al helemaal niet meer.
me zus schreeuwt scheld danitsia loopt te klieren ze lopen te zuipen en dat draait weer eens uit tot ruzie en me zus dr vriend die vertouw ik niet en al helemaal niet als me moeder in haar pyjama daar loopt en hij heeft gedronken
hij heeft t al geprobeerd bij me moeder en darom vindt ik het iet goed als zij daar heeb gaat.
ik weet wat ik wil maar het is onmogelijk ergends alleen zijn zonder dat iemand verdriet ervan heeft.
ik zij tegen me moeder dat ik eigenlijk gewoon een huisje i de duinen nodig heb waar ik heen kan vluchten als alles me teveel wordt en waar geen mens is.
toen zij me moeder dat ik echt nog eens een ouwe vrijster wordt of een kluisternaarster.
en nouw en wat als ik dat wordt zolang ik maar gelukkig ben.
maar ik weet niet meer wat ik moet doen ik ben op en trek het niet meer als ik em moeder weg stuur naar me zus heb ik geen rust en krijg ik de familie op me dak omdat ik memoeder t huis uit trap.
ik ben ten einde raad en ik wil me echt uitstorte op een goede janksessie maar dat kan ik niet omdat ik sterk wil blijven voor me moeder ,omdat ze mijn zorgen niet ook nog aan kan