alles is gewoon zo rot!
vandaag gehockeyd dat ging goed hoor ... maar voor de wedstrijd vroeg mijn coach "Hoe gaat het? Ben je van de week nog flauw gevallen?"
En ik zo "Ja woensdag." en hij zo "O dan hebben WE vandaag een goede kans dat het nu ook gebeurd."
Nou dan voel je, je echt rot... waar slaat zo een opmerking op? Echt alsof iemand je heel hard tegen de grond slaat. Dat ze mij bij gym niet meer motten ok .. maar bij de hockey das voor mijn lol moeten ze dat nu ook weer vergallen?
En dan voel ik mij rot om die TERING STEFAN! en om het idee dat mijn gym leraar mij niet meer in zijn les wil .. nu is het mijn gym leraar wie volgt er? engels nederlands? Ik ben bang ... bang dat v. banning nooit meer de oude word... bang dat leraren mij als pester van Stefan gaa nzien terwijl het anders om is! Bang voor het leven ... voor ... mezelf
Bang voor mezelf ik heb nu mijn hand helemaal kapot geslagen helemaa l blauw en helemaal open ligt hij ... door mijn woede ... waar gaat dit heen?
Nu is het mijn hand straks mijn kop tegen de muur of wat?
Het voelt ook alsof ik zo hard deze week van mezelf heb verloren ... ik had tegen Haas moeten zeggen hoe het echt zat ... ik had bij gym niet moeten flauw vallen ik had mijn hand niet kapot moeten slaan ... ik had ....
k wil niet meer .... ik ben nu zo alleen... niks en niemand is er meer..
Ik zou zo graag twee warme armen om mij heen voelen en die gewoon zeggen dat alles goed komt ... dat doet mijn moeder nooit ... ik moet altijd haar armen om mij heen slaan .. en zo ... en half smeken ...
en als ik druipend van de regen uit school kom zit zij op de bank "Hang je jas op een haakje doe je schoenen uit en zet even thee!" ... op zo een moment verlang je naar een moeder die even zegt "Kom geef je jas maar doe je schoenen maar vast uit dan zet ik zo een lekkere kop thee...
en die onder de thee niet meteen over huiswerk begin maar over hoe school was en wat je allemaal beleefd heb ... ik mis dat zo erg.
Het is er gewoon allemaal niet, er is niks... ik zou op dit moment zo graag naar angela willen rennen mijn armen om haar heen slaan en heel hard huilen en dat zij gewoon even zo blijft staan ... de rust ... maar ze is niet hier ... en ik niet daar ... en weet ik het nog? Hoe moet ik het allemaal nou nog weten?
Ik heb gsiter avond tot God gebeden of hij mij please tot zich wilde nemen en in zijn paradijs wilde opnemen ... maar zelfs God wil mij niet ... wie dan wel?
niemand ....