Immer geradeaus
Dear diary,
Ik voel me vandaag normaal. Ik voel me niet goed en ik voel me niet slecht. Veel dingen interesseren mij niet op dit moment en ik kijk niet zozeer uit naar bepaalde dingen. Of ja, ik kijk uit naar het einde van de examens, het einde van de 'middelbare', waar ik mezelf toch wel een beetje heb gevonden. Toch ben ik bang voor wat er komen gaat. Ik verlaat mijn veilige haven om opnieuw aan te leggen in het onherbergzame, barbaarse gebied waarvan ik niet weet wat ik moet verwachten. Wat zal er gebeuren als ik weer terugval in het ritme van de basisschool? Slechts moeten en niet willen, om het even kort te zeggen. Wie weet blijf ik altijd op zoek naar een nieuwe haven die mij vertrouwd toeschijnt. Wie weet zal ik eeuwig blijven zoeken en nergens terechtkomen. Misschien is er niemand die mij tegemoet zal varen en zal overstappen in mijn bootje. Misschien kan ik daar beter niet over nadenken.
De examens staan voor de deur. Ik heb me (nog) niet voorbereid voor zover dat mogelijk is en ik weet niet of ik er nog energie in wil gaan steken. Ik ben slim, wijs, intelligent of hoe je dat ook mag noemen. Ik kom er wel, heb ik van velen eerder gehoord. Ik kom er wel, maar ik weet niet of ik me daar volledig thuis zal voelen; of ik me zal ontplooien tot wat ik ooit zal kunnen worden. Het enige waar ik zeker van ben dat is mijn bootje. Mijn bootje zal voorlopig niet zinken, al moet ik daar al mijn energie in steken. De riemen zullen volle toeren maken in mijn handen en de punt zal altijd vooruit blijven staan. Daar ligt mijn toekomst. Immer geradeaus.
En verder.
Ik voel me vandaag normaal. Ik voel me niet goed en ik voel me niet slecht. Veel dingen interesseren mij niet op dit moment en ik kijk niet zozeer uit naar bepaalde dingen. Of ja, ik kijk uit naar het einde van de examens, het einde van de 'middelbare', waar ik mezelf toch wel een beetje heb gevonden. Toch ben ik bang voor wat er komen gaat. Ik verlaat mijn veilige haven om opnieuw aan te leggen in het onherbergzame, barbaarse gebied waarvan ik niet weet wat ik moet verwachten. Wat zal er gebeuren als ik weer terugval in het ritme van de basisschool? Slechts moeten en niet willen, om het even kort te zeggen. Wie weet blijf ik altijd op zoek naar een nieuwe haven die mij vertrouwd toeschijnt. Wie weet zal ik eeuwig blijven zoeken en nergens terechtkomen. Misschien is er niemand die mij tegemoet zal varen en zal overstappen in mijn bootje. Misschien kan ik daar beter niet over nadenken.
De examens staan voor de deur. Ik heb me (nog) niet voorbereid voor zover dat mogelijk is en ik weet niet of ik er nog energie in wil gaan steken. Ik ben slim, wijs, intelligent of hoe je dat ook mag noemen. Ik kom er wel, heb ik van velen eerder gehoord. Ik kom er wel, maar ik weet niet of ik me daar volledig thuis zal voelen; of ik me zal ontplooien tot wat ik ooit zal kunnen worden. Het enige waar ik zeker van ben dat is mijn bootje. Mijn bootje zal voorlopig niet zinken, al moet ik daar al mijn energie in steken. De riemen zullen volle toeren maken in mijn handen en de punt zal altijd vooruit blijven staan. Daar ligt mijn toekomst. Immer geradeaus.
En verder.
07 mei 2007
- meld ongepast verhaal
-
LOVExHATE
maandag 07 mei 2007 17:10
That's the spirit ! Ik wil wel bij je in je bootje hoor ? ^^
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 18 aug 2017 Jongemeidenromanstijl
- O 23 jan 2017 Woordenliefde (2)
- O 28 aug 2016 Nickname ( 3 )
- O 29 aug 2011 Hoe en waarom ik ooit begon ( 1 )
- O 26 sep 2010 Rosenboom ( 2 )
- O 27 jun 2010 Generatie X. ( 2 )
- O 15 jun 2010 Het vmbo. ( 31 )
- O 13 dec 2009 Botsende deeltjes. ( 3 )
- O 06 dec 2009 De egoïstische schrijver ( 1 )
- O 19 mrt 2009 Omdat het moet. ( 2 )
- O 19 jan 2009 Mijn column! ( 4 )
- O 13 jan 2009 Tuinfeest (2) ( 2 )
- O 10 jan 2009 Ik droomde over je. ( 10 )
- O 24 dec 2008 Ik ben verliefd! ( 3 )
- O 27 okt 2008 R.i.p. ( 4 )