In Loving memory Tante Taart:(

Het telefoontje waar ik zo bang voor was is gekomen.... mijn oom belde ons vanmorgen rond 10 uur... Mijn tante is weggegleden uit haar leven.... ze is overleden......

Het is zo raar he..... je weet dat het kan gebeuren, maar toch doet dit je zoveel verdriet........haar kinderen komen vandaag afscheid nemen en wij wilde ook graag maar zouden maar niet gaan uit princiepe..
Mijn oom belde even later terug dat als nog afscheid willen nemen met een open kist dat we dan vandaag moesten komen.. (haar wens was dat de kist dicht is bij de begravenis)

We gaan zo ook zeker.... en nee niet in het zwart... we gaan helemaal in haar kleur roze....(en mijn kleur)
Ik blijf huilen... vrijdag zouden we horen of de tumor kleiner was geworden door de bestraling.... duurde allemaal te lang voor haar...

Ben "opgelucht" voor haar... dat ze deze langdurige strijd niet meer hoeft te voeren.. want wat ik vorige week zei...... ze had niet meer beter geworden. Tuurlijk had ik haar beter willen zien worden, had ik alles voor over gehad.... Maar het mocht niet zo zijn....is zo´n vreselijk verlies toch nog ondanks dat je het telefoontje al maanden verwacht.... Het blijft toch een klap, omdat je het toch ook weer niet helemaal verwacht....

Voel me vol van verdriet en vind het super eng om daar naar toe te gaan-... Te weten dat dit echt de laatste keer is dat ik haar ga zien....

Ik ben mijn oom dankbaar dat wij haar nog mogen zien en afscheid mogen nemen zo... want ik zeg je eerlijk ik wil nooit meer afscheid nemen van alleen een dichte kist bij iemand die me heel dierbaar is....

En dood ben je pas echt-.... als iedereen je vergeten is............
In loving memory Tante taart..........