In meervoud praten

Ik heb altijd moeite gehad wanneer mensen in meervoud praten of mijn woorden niet exact doorgeven.

Mam: "We zijn de meloen vergeten"

"Ik niet, ik had er gewoon geen zin in"

Mam: "Dat is gewoon hoe je het zegt"

"Niet de koninklijke meervoud? Dan is taal vreemd."

Mam: "Oh zit je jezelf uit de familie te sluiten?"

*Ik vind dit geen leuke "grap" en vraag haar hoe ze op basis van mijn woorden dat kan concluderen*

Zij lacht en zegt dat ze me begrijpt omdat ze ook wel regelmatig zo bij opa en oma specifiek wilde zijn.

En ik word langzaamaan steeds bozer want in mijn beleving zit ze nu te vertellen hoe zij rebelleerde tegen opa en oma door zichzelf uit de meervoud te sluiten, terwijl ik een puur grammaticaal punt maak.

Mam: "Ik zit te werken"

"Praat dan niet tegen me als je werkt!"

Mam: "Geef me eens een pauze van jouw gevoelens!"

En toen zei ze dat ik haar deprimeer, en ik zei dat zij mij ook deprimeert en dat we daarom ademruimte nodig hebben van elkaar.

Waarom gaf ze niet gewoon toe dat het een kutopmerking was?

Misschien iets wat oma maakte vroeger wanneer zij specifiek wilde doen?

Misschien heeft oma in haar hoofd gezaaid dat de opmerkingen die mijn moeder maakte, net zoals ik dat doe, puur grammaticaal,

dat die betekenen dat je niet onderdeel wilt zijn van de familie?!

Maar ja. Ze kwam in mijn personal space weer. Wss dacht ze dat dat oke was omdat ik op de tafel aan het slaan was deze keer en megakwaad was. En we struggleden even. Ik weet niet wie wie vastpakte. Maar ze duwde me op de stoel.

Ik weet het niet. Ik schreeuwde net mijn longen uit in mijn kamer en in mijn kussens, en ik voelde me eerder wat beter. Ook tijdens het gesprek met de ervaringsdeskundige.

Maar nu terwijl ik erover schrijf weer. Nu is het al wat uren later. En ze bekogelde me met vragen. Eerst duizend vragen over wat voor lekkers ik wilde. Dan toen ik zei dat ik het koud had. Ging ze een lijstje af wat er zou kunnen zijn. Ze had niet door dat ze het deed. En toen ik zei, nee, ga me nou niet weer helpen. Plakte ze alsnog erachter aan wat ze wilde zeggen.

En ik wil nu naar d'r toegaan. En ook in haar personal space gaan. En haar laten voelen hoe het voelt als je fysiek benaderd wordt zo. Agressief. Intimiderend. Ik stel me nu voor hoe ik haar op de grond duw en mep.

Dit is niet gezond.

Maar ik wil dat ze voelt hoe het voor mij voelt.

Ik zei een paar dagen geleden dat ik niet meer tegen haar zou spreken als ze me weer zo zou benaderen.

Maar wat ik eigenlijk ga doen. NU. de volgende keer.

Is haar keihard meppen.

En vertellen dat ze uit mijn space moet blijven.

want ik kan niet met haar praten over hoe kut haar gedrag is. Dat ze met agressie naar me toekomt.

Dus dan moet ik haar maar laten voelen hoe het is.

Primitief wezen dat ze is.