Infinity Hoofdstuk 1

Inleiding

Blij, erg vrolijk zelfs.
Een gevoel van extase.

GE-WEL-DIG toch?

Niks is minder waar.

Want bij goed hoort slecht.
Zon en regen, eb en vloed, licht en donker.

Oftewel, bij ups horen ook downs. That's life.
Je leert vanzelf om weer op te staan, elke keer dat je valt. Leer je van je fouten? Mooi meegenomen. Maar vallen zul je.

"Ik heb mijn enkel verzwikt" hoor ik mijn collega nog zeggen. Herkenbaar voor de meesten. Veel steunbetuigingen, extra aandacht voor de situatie. Mooi om te zien dat dat nog bestaat. Zelfs als je verteld dat je je kleine teen hebt gestoten, weet iedereen hoe fcking veel pijn dat kan doen.

Hoofdstuk 1

Ik heb borderline, maar toch is mijn naam Jasmin

Iets anders is psychologische pijn. Tegenwoordig steeds minder taboe om te zeggen dat je iets "mankeert" want ach, we zijn allemaal mensen en niemand is perfect.
In bekende Hollywood films zag je het al langzaam aan voorbij komen. Vrouwen op de stoel bij de psychiater/psycholoog. Steeds meer aandoeningen werden erkend in de tak van psychologie. Eindelijk konden mensen hier wat makkelijker over praten met anderen, al is het maar om te ventileren. Om het kwijt te zijn.
En natuurlijk om bewustwording en begrip te creëren. Als een ander de signalen namelijk begint te leren herkennen en zo op een fijne manier de situatie kan verhelpen dan is dat een win-win toch?

Oversharen.

The sharing and discussion of emotion has always been heavily gendered and women who "overshare" details of their private lives have historically been maligned.— Rachel Sykes


Mensen met heftige trauma's ontwikkelen vaak een mentale stoornis. Toch zit er wel degelijk verschil in. De één kan geen relaties behouden, doet het slecht op school of werk, isoleert zich volledig, en in het ergste geval zelfmoordgedachten waar gehoor aan gegeven wordt.

Ook zijn er mensen die er het beste van proberen te maken, die naast de trauma's ook enorme muren hebben gebouwd, maar ze voor de juiste personen best af willen breken.
Hoe gevaarlijk dit ook is, want die muren stonden er niet voor niets.

Als je je beseft dat deze mensen hoogstwaarschijnlijk al heel hun leven zwijgen, is het niet zo gek dat als ze je eenmaal vertrouwen, een klik voelen en een diepe vriendschap met je aangaan, ze losbranden.

Zij willen koste wat kost deze intieme connectie niet verliezen, daarom zetten ze je graag in het zonnetje en laten ze je voelen alsof je er één uit duizenden bent. Tenminste, dat hopen ze, ze doen er namelijk alles voor om te laten merken dat ze de vriendschap waarderen en koesteren.

Ik ben zelf een creatieve geest, vandaar vanuit vroeger uit al interesse in tekenen en andere creatieve vakken. Ik droom graag weg. Ook probeer ik anderen te begrijpen en helpen, hier haal ik voldoening uit. De laatste paar jaren heb ik anderen veel kunnen helpen op mijn eigen creatieve manier, dit is niet iets waar ik ooit mee zal stoppen. Wat ik echter fout deed, is mijn eigen grenzen niet bewaken. Pas toen ik dit besefte, kon ik er iets aan doen.

Een hechte vriendschap waarin je jezelf open kan stellen. Het gevoel dat er één iemand op deze hele aardbol rondloopt die jou begrijpt, niet veroordeeld, en die zegt: " I love you for who you are."

Want bij goed hoort slecht.
Zon en regen, eb en vloed, licht en donker.

Wat is borderline nou precies? De ene vorm is de andere niet, en dan zijn er ook nog gradaties. Ik kan alleen voor mezelf zeggen wat het voor mij is. Het zijn ups en downs tot in het extreme. Het is onzekerheid, maar ook zelfvertrouwen, niet de gezonde variant, gevoed uit boosheid of verdriet. Je voelt emoties? Nee, je WORD de emoties. En vaak weet je niet precies welke emoties je voelt. Nog lastiger. Piekeren, scenario's in je hoofd. (Wat nou als?)
Het letten op mijn woorden zodat ik niemand kon kwetsen, maar niet mijn grenzen kunnen verdedigen. Alles maar slikken en een tikkende tijdbom worden. Echter is dit een stukje van mij. Niet mij als persoon, als geheel.


Ik heb borderline, maar toch is mijn naam Jasmin

Die angst in je hoofd, die hoge muur die je hebt afgebroken, waar een hoop twijfel aan vooraf ging, de doem scenario's. Even zijn ze weg, je betreed het gevoel van extase bij deze vriend. Je neemt het risico, ook al weet je dat je voor het hol van de leeuw staat, die je elk moment kan bespringen en verslinden.

Hoeveel pijn je zou ervaren als er na zo'n soort relatie van 10 jaar een einde zou komen, maar vooral ook "wat de reden is" ...
Het zou simpelweg niet in woorden uit te drukken zijn. Het voelt oprecht als een rouwproces zonder dat er iemand is gestorven.

Op één dag pakt die leeuw je, maar als je beter kijkt is het geen leeuw, maar je beste vriend. Degene die alles van je weet, je als de beste kent, je soulmate. Liefde en leed gedeeld. Hij is degene die uit uit het hol springt en je pakt met de informatie die hij over je heeft.

Oversharen.

Fortunately, librarians are the original oversharers, and they've produced a body of literature—

Dit was het eerste hoofdstuk 😁☺️ ~
Een beetje krampachtig na zolang niet meer geschreven te hebben. Toch nu al een pak van mijn hart.