Ingegraven in mijn huis
Ik heb me ingegraven vandaag. Ingegraven in mijn eigen huis. Zou eerst naar mijn broer gaan, maar met dit weer was het verstandiger om thuis te blijven. Ik vond het niet erg..Integendeel eigenlijk.
Ik draaide me nog even lekker om, diep onder de dekens. Wel relaxed, dacht ik eerst.
Maar dat bleek al gauw tegen te vallen. Voordat ik het wist beleefde ik de laatste dagen en uren die ik met zus samen was. Weer begreep ik niet hoe het zo snel kon gaan opeens.
Ziekenhuis, verpleeghuis, dood. Zomaar weg. Het leek alsof ze het zelf niet eens besefte. Ze verdrong het gewoon.
Sprak er simpelweg niet meer over. Duf was ze gewoon door de slaaptabletten die ze kreeg..zei ze
Wat maakte ze het ons makkelijk. Wat was ze godvergeten sterk.
Ik pakte de draagbare radio/cd speler die ik bij haar bracht in het verpleeghuis. De cd, die ik erin deed daar, de laatste avond zat er nog in. Nederlandstalige muziek. Hadden we samen ooit nog bij Blokker gekocht.
Zij in haar rolstoel, omdat ze toen al niet meer goed lopen kon. Ze genoot zo van die uitstapjes..
Ik zie nog haar genietende gezicht voor me. Wat was ze snel blij te maken.
Ik keek naar die cd en hoorde weer het liedje wat klonk toen ik daar zat, die avond. Een oud liedje van Peter Koelewijn :''Als ik God was'', zo heet 't..Bizar dat dat het enige liedje is wat ik me nog herinneren kan..Ik hoor het galmen in m'n hoofd..
Bijna leek het heiligschennis om dat schijfje uit de speler te halen. Immers, het bevat de laatste muziek waar jij naar geluisterd hebt. Ik vermande mezelf en plaatste de cd met de liedjes van de begrafenis erin.
Al bij de eerste klanken van Frank Boeyens liedje, kwamen de tranen en ik herbeleefde de hele begrafenis..
ALLES! En ik fluisterde : meer konden we niet voor je doen.
Ik mis je..Ik vind het niet erg dat ik nu weer alleen ben, maar wel de reden waarom..
Ik draaide me nog even lekker om, diep onder de dekens. Wel relaxed, dacht ik eerst.
Maar dat bleek al gauw tegen te vallen. Voordat ik het wist beleefde ik de laatste dagen en uren die ik met zus samen was. Weer begreep ik niet hoe het zo snel kon gaan opeens.
Ziekenhuis, verpleeghuis, dood. Zomaar weg. Het leek alsof ze het zelf niet eens besefte. Ze verdrong het gewoon.
Sprak er simpelweg niet meer over. Duf was ze gewoon door de slaaptabletten die ze kreeg..zei ze
Wat maakte ze het ons makkelijk. Wat was ze godvergeten sterk.
Ik pakte de draagbare radio/cd speler die ik bij haar bracht in het verpleeghuis. De cd, die ik erin deed daar, de laatste avond zat er nog in. Nederlandstalige muziek. Hadden we samen ooit nog bij Blokker gekocht.
Zij in haar rolstoel, omdat ze toen al niet meer goed lopen kon. Ze genoot zo van die uitstapjes..
Ik zie nog haar genietende gezicht voor me. Wat was ze snel blij te maken.
Ik keek naar die cd en hoorde weer het liedje wat klonk toen ik daar zat, die avond. Een oud liedje van Peter Koelewijn :''Als ik God was'', zo heet 't..Bizar dat dat het enige liedje is wat ik me nog herinneren kan..Ik hoor het galmen in m'n hoofd..
Bijna leek het heiligschennis om dat schijfje uit de speler te halen. Immers, het bevat de laatste muziek waar jij naar geluisterd hebt. Ik vermande mezelf en plaatste de cd met de liedjes van de begrafenis erin.
Al bij de eerste klanken van Frank Boeyens liedje, kwamen de tranen en ik herbeleefde de hele begrafenis..
ALLES! En ik fluisterde : meer konden we niet voor je doen.
Ik mis je..Ik vind het niet erg dat ik nu weer alleen ben, maar wel de reden waarom..
20 dec 2009 - bewerkt op 20 dec 2009
- meld ongepast verhaal
-
pleun
zondag 20 december 2009 15:35
knus van hier
-
Scorpio
zondag 20 december 2009 15:36
Het is ook wel echt het weer om je thuis te verschansen met een pot thee en veel chocolade.
-
kruidje
zondag 20 december 2009 15:39
Knus terug voor Pleun..
Dat is zeker waar Scorp.. -
pleun
zondag 20 december 2009 15:46
ik wil steeds naar buiten lekker in de sneuuw spelen alleen ziet het er volgens mij erg raar uit een 30 jarige in haar uppie in de sneeuw
want arjan en martin doen niet mee die lopen alleen maar te zeiken dat het zo koud is
watjes -
kruidje
zondag 20 december 2009 15:54
Tsss, mannen..
-
foxie
zondag 20 december 2009 16:27
Kan me goed voorstellen dat deze tijden moeilijk voor je zijn
Maar dat je je dan gaat ageren op mannen grrrrr -
gizmos (opgeheven op 29-1-2010)
zondag 20 december 2009 17:21
-
Summerfall (opgeheven op 10-12-2010)
zondag 20 december 2009 18:02
Ik snap je.....
Wou dat het niet zo was maar ik snap je zo goed.
Probeer je die blije zus op die uitstapjes te blijven herinneren!
Heel veel liefs
-
kruidje
zondag 20 december 2009 18:25
Sorry Fox..
Thanks Gizmos
Ik weet 't ,lieve Summer. Ik weet dat je dat gevoel maar al te goed kent.
Zeker op een dag als vandaag..knuffels -
Just Liz
zondag 20 december 2009 19:39
het raakt me..voel het zo..dikke knuffel
-
Hammie
zondag 20 december 2009 21:00
Hoe je het schrijft, neerzet.. het is te voelen.
Je verdriet, je trots op je zus en de onbegrijpelijke ondertoon..
Lieverd... zulke dagen zijn nodig. Niet fijn en vrolijk, maar wel wat soms moet.
Denk aan je -
Thyrza
zondag 20 december 2009 22:42
Ik denk dat je dit soort dagen inderdaad nodig hebt..
Ik zou zeggen ; Laat het eruit en.. huil wanneer dat moet.
het is goed voor je, geloof me.
Sterkte & een dikke knuffel -
kruidje
maandag 21 december 2009 14:52
Knuffel terug voor Liz.
Dat klopt Hammie. Ik voelde toch iets van opluchting na gisteren.
Helemaal waar Thyrza !
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 16 mrt 2013 Quote ( 3 )
- O 07 mrt 2013 Speciale droom. ( 18 )
- O 26 feb 2013 Passie. ( 22 )
- O 11 feb 2013 Spuiten! ( 25 )
- O 23 jan 2013 Nooit te oud om te leren.. ( 18 )
- O 14 jan 2013 Sneeuw. ( 13 )
- O 05 jan 2013 Snotdagen. ( 16 )
- O 27 dec 2012 Zoenûh! * Niet alleen onder de mistletoe.. ( 33 )
- O 27 dec 2012 Hoe wreed is het lot.. ( 25 )
- O 23 dec 2012 Ik wens iedereen.. ( 23 )
- O 21 okt 2012 Te slonzig voor de NRC? ( 11 )
- O 15 okt 2012 Een stem ( 12 )
- O 08 okt 2012 Geur. ( 20 )
- O 01 okt 2012 Treinreis naar huis. ( 8 )
- O 01 okt 2012 Marokkanen in Parijs.. ( 12 )