Hoe wreed is het lot..

Hij was gemaakt om in de spotlights te staan, dat was van het begin af aan al duidelijk.
Sterker ; het was de reden van zijn bestaan..

Hij groeide precies op zoals de bedoeling was ; groot, sterk en recht.
Breed, maar ook niet te breed.Zo eentje die goed in de markt ligt.
Die meteen opvalt als je er langs loopt, die je het liefste meteen mee naar huis zou nemen.
Je kent dat wel.

Daar stond-ie dan. Op 1 december. precies waar-ie moest zijn.
In een aardige buurt, waar mensen vast wel wat geld over zouden hebben om hem in volle glorie
te laten zien. Hij was niet bang om over te schieten, immers..zelfs zonder opsmuk zag hij er al
fantastisch uit.

Hij kreeg gelijk ; al heel snel liet een dame een oogje op 'm vallen.
Trots als een pauw lag hij relaxt in haar auto. Het grote moment was aangebroken.
DIT was zijn bestemming. Hij voelde het in al z'n toppen.

Thuis werd hij bijna met gejuich begroet en werd hij geaccepteerd door de hele familie.
Ze konden niet van hem afblijven. En ze deden er alles aan om hem nog mooier te doen lijken.
Het streelde zijn ego enorm wanneer er mensen zelfs even stilhielden voor het raam om naar hem te kijken.
Zijn jarenlange strijd om op te groeien tot wat hij nu was, was niet voor niets geweest.

Tijdens de twee kerstdagen was hij het stralende middelpunt van het gezin.
Er waren pakjes en ze zongen liedjes terwijl ze rondom hem heen zaten.
Gek genoeg merkte hij dat-ie het wel fijn vond, maar voelde hij zich minder goed dan de dagen ervoor.
Het leek wel of z'n krachten wat wegvloeiden. Of de glans er wat af was..

Op de avond van de tweede kerstdag stonden de gezinsleden zorgelijk kijkend en smoezend om hem heen.
Hij was te moe om ze te kunnen verstaan, maar hij ving wat woorden op.
'Het huis uit.'
'Het mooie is er wel af.'
'Volgende keer weer een ander.'
Hij wist niet wat hij hoorde, maar kon niet protesteren.

Ze plukten hem wel nog even helemaal kaal voordat ze 'm op straat gooide.
Zomaar. En zonder bedankje. Het was een troosteloos gezicht.
Iedereen liep langs hem heen. Niemand die nog naar hem omkeek, hem nog een blik waardig gunde.
Het enige wat hem nog restte was het wachten op zijn eindbestemming ; een versnipperaar of de brandstapel.
Wat is het lot wreed. Voor een kerstboom..
27 dec 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van kruidje
kruidje, vrouw, 56 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende