Ingeroosterd in het leven

Pff.. ik zit weer eens in één van mijn zoveelste buien dat ik gewoon zin heb om overal tegenaan te gaan schoppen. Ik heb echt genoeg van alle regeltjes in dit land en op school. Altijd dat moeten moeten moeten.
De overheid heeft alles zo gekneden dat geen mens meer onder de regeltjes en het rooster uit kan komen.
Voordat je geboren was, hadden ze al een heel schema klaarliggen voor je leven. Je groeit op, gaat naar de basisschool, daarna naar de middelbare school, je wordt getest op je intelligentie, wordt in een hokje geschupt wat ze een niveau noemen, daarna ga je studeren voor een baan, je krijgt je baan en dan kun je je kapot gaan werken om daarna als een verkruimeld en gerimpeld iemand met pensioen te gaan.
Ik heb daar geen zin in. Zo wil ik mijn leven niet indelen. Ik wil léven. Ik wil vóelen wat leven is. Ik wil genieten van het leven en niet verplicht worden om iedere dag 's morgensvroeg op te staan om naar mijn werk te gaan, de hele dag werken en dan uitgeput thuiskomen, eten, slapen en vervolgens weer hetzelfde. Ik wil vrij zijn. Ik wil in een weiland kunnen gaan liggen met armen wijd, starend naar de zon, luisterend naar de kwetterende vogels en kruipende wormen onder me en dan kunnen zuchten: "This is my life..."
Het kan me geen ruk meer schelen. Ik wil niet met die stelletje robots mee doen, daar ben ik niet voor gemaakt en dat is niemand, al ziet niet iedereen dat in.
Desnoods ga ik maar terug naar Afrika waar ik een jaar gewoond heb, ga op het strand liggen en me afvragen of ik 's avonds te eten heb. Wat BOEIT het? Uiteindelijk zal ik het toch wel overleven. Niemand die me in de gaten houdt, niemand die me achter m'n kont aanzit om de huur te betalen, geen kwijlende geldwolven in mijn buurt, maar gewoon kunnen leven. Uit het leven halen wat erin zit en maar zien waar ik uit kom.

Ik bedoel: Kijk nou naar school. Ik zat op havo/vwo. Er werd getwijfeld over of ik naar vwo+ zou mogen of niet omdat ik zo leergierig en gestimuleerd ben.
Aan het begin van het schooljaar kreeg ik een ongeluk waarbij ik heel hard op mijn hoofd ben gevallen, ik heb er ongeveer een half jaar last van gehad en heb teveel onvoldoendes gehaald die ik niet allemaal op tijd op kon halen. Ik had 7 onvoldoendes en op het laatst heb ik er binnen een paar weken 3 diepe onvoldoendes opgehaald waardoor er nog 4 lichte over waren.
"Ja, jammer. Dat is 1 onvoldoende teveel om nog naar de havo te kunnen, je moet terug naar de mavo."
WAT?
Nu zit ik op de mavo waar ik helemaal niet thuishoor tussen kindjes van 2/3/4 jaar jonger dan mij, totaal ander soort mensen, helemaal niet gemotiveerd terwijl ik me kapot zit te vervelen in m'n schoolbank.
Wat BOEIT het dat ik die ene onvoldoende teveel had? Ze zien zélf toch wel dat ik niet op de mavo thuishoor en dat als ik binnen een paar weken zo'n diepe onvoldoendes heb op kunnen halen dat er meer in mij zit dan wat er op papier staat?

Laatst was mijn leraar gym er bij ons aan het in timmeren dat als we een handelingsdeel van basketball niet in zouden leveren, we niet op examen zouden mogen.
Wat BOEIT fucking BASKETBALL nou?
Kortom: Je hele schoolleven hangt af van een netje en een basketbal?
Diezelfde dag kwam mijn lerares Nederlands aanschijten met de mededeling dat als ik de laatste 6 vragen van mijn boekverslag niet zou beantwoorden, dat ik dan niet op examen zou mogen.
WTF? Dus heel mijn schoolleven hangt af van die 6 vragen?

Damn. Waar gaat deze maatschappij heen.
JUK. Klote Nederland.
17 jan 2007 - bewerkt op 17 jan 2007 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Ennaira
Ennaira, vrouw, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende