Intens maar fijn gesprek met mam gisteravond

Gisteravond weer laat een heftige discussie gehad,

maar ik voelde weer die openheid die ik een aantal maanden geleden voelde tussen ons

niet die managerrol innemen, en ik niet in mijn defensieve rol, maar echt samen praten

Het was dus grotendeels fijn

Er zijn een paar puntjes die gewoon lang terugkomen en zullen terugkomen:

- Mijn moeder die toch de controle wil blijven houden en mij graag wil helpen OP HAAR MANIER
(Ik heb haar verteld dat ik me niet ook nog druk kan maken over haar gevoelens over MIJN gevoelens.

Ik geef om d'r en haar gevoelens,
ik geef ook om mijn eigen gevoelens,

maar geven om hoe zij zich voelt over mijn gevoelens gaat me te ver. IS een van de redenen waarom i kben gaan wegstoppen, naast het sociaal/emotioneel pesten op school.)


- Ze vond het prima om te hebben over mijn burn-out(achtige) klachten, maar niet over adhd symptomen. Want ze ziet dat als een mentale ziekte, die haar dochter uiteraard niet kan hebben.

Die zij niet kan hebben. Die mijn grootouders niet kunnen hebben. Die mijn zusje niet kan hebben.

Maar die burn-out/depressie whatever ik heb.

Dat kan net zo goed komen door adhd klachten die niet goed tegemoet gekomen worden, he?

Ze probeerde me weer te gaslighten,

stellen dat ik hypochondrische trekjes heb,

ik weet wat ik denk en voel. Ik struggle met deze shit bijna mijn hele leven al. Ik probeer het op een "normale mens manier" te doen, ik weigerde toe te geven dat er iets mis met me was want dat vond mijn moeder vervelend

(er is helemaal niets MIS met mensen adhd en autisme... Er is gewoon meer tegemoetkoming nodig ten opzichte van wat de meesten allemaal kunnen hebben... Sociaal acceptabele manifestaties van deze trekjes werken niet voor iedereen...)

Maar ik ging er maar in mee.

Ik merk wel dat ze steeds meer in begint te zien... Maar zo ver is ze nog niet. Zo ver moet ik zelfs nog komen, ik wacht de diagnostiek van de psycholoog wel af.


...