Nee dit is (nog) geen afscheid verhaal. Ik vertrek nog niet. Hoewel mijn benen steeds meer beginnen te jeuken. Stap ik voorlopig nog net de Wildernis in, zoals Christopher McCandless ooit deed. Hij doneerde zijn college geld aan het goede doel Oxfam want dat had hij niet nodig. Niet waar hij heen ging. Na veel lopen en liften kwam hij eindelijk in Alaska aan. In 2008? kwam er een film uit, en zo'n 14 jaar terug kwam het boek uit. Na het zien van de film werd ik een grote fan van Christopher a/k/a/ Alexander Supertramp. En nu ben ik dus het boek aan het lezen. Heel anders dan de film, maar het gaat wel veel dieper op de stof in. Vooral de bijzaken en de verhalen van de mensen die hij tegenkwam. En dit is het eerste boek dat ik vrijwillig lees sinds 4 jaar. Het is alleen zo jammer dat ik het verhaal al ken. Een verfilming zien en daarna gaan lezen is echt vervelend. Andersom trouwens ook, maar dat is minder erg.
dit was de eerste film denk ik waar ik echt heb zitten vloeken om het einde xD maar het is wel een mooi einde, veel beter dan wanneer je sterft tijdens een trein ongeluk