It's still you.

Misschien moet ik het niet meer accepteren.

Ik zou niet meer moeten accepteren dat ik aan je blijf denken,
Ik zou het niet toe moeten laten.
Ik moet er mee stoppen.
Stoppen met toegeven aan mijn verslaving,
Me erbij neer leggen alsof er niks aan te doen is,
Alsof je nog steeds bij me hoort,
En het denken aan jou een lichaamsfunctie is geworden,
Net zoals ademhalen, of het verwerken van voedsel.
Want dat is het niet, en zo hoort het ook niet te voelen.

Ik moet je gaan zien als een herrinering,
Niet meer en niet minder.
Het is geweest, en het komt niet meer terug.
Ik moet je in het verleden gaan plaatsen.
En niet een excuus blijven zoeken,
Om je in het heden te houden,
Hopend je deel te maken van mijn toekomst.

Ik moet ophouden met hopen dat jij er ooit weer zal zijn.
Dat je er ooit weer zal zijn, alsof er niks gebeurd is.
Alsof we ooit zullen vergeten wat er gebeurd is.
Ik moet ophouden met bedenken wat ik zal zeggen,
Wanneer je weer voor mn deur zal staan,
Want je zal niet meer voor mn deur staan, nooit meer.

Je zou geen deel meer moeten zijn van mijn leven,
Je zou geen deel meer moeten zijn van mij.
En al helemaal niet het grotendeel van mijn hart.

& Now take me away.