je wilt het wel, maar toch ook weer niet.

De titel is misschien wat wazig, maar ik wou het eens over liefde hebben.

Op zich iets heel moois. tenminste als je het hebt en als het goed gaat.
Een hel als je verliefd bent en je wilt het maar je kunt het niet pakken. je kunt het niet krijgen en dat brengt de nodige frustraties met zich mee.
En waarom en waarop word je eigenlijk verliefd.
Op het gevoel of op de persoon?
Op hem of op zijn lieve glimlach.
Want had je hem wel opgemerkt zonder die lieve glimlach en die blinkende pretoogjes.
En had je hem wel opgemerkt als je niet ook niet een beetje op het gevoel verliefd bent?

Zelf ben ik vele malen verliefd geweest. Maar dat was allemaal meer op de basisschool. Toen had ik elk jaar wel een ander vriendje, maar een vriendje was voor mij gewoon een normale vriend. Niks mocht dan ook van mij. Ik deed niks klefs. Niks handje vast houden. Niks kusje. Niks arm om me heen.
In groep 4 heb ik het zelfs eens uitgemaakt, omdat mijn een-dags-vriendje zijn broodtrommeltje op mijn broodtrommeltje legde. Onaccepteerdbaar voor mij op dat moment. Nu lach ik er om.

Na de basisschool werd het anders. Alles werd toen eigenlijk anders en vriendjes waren nu echte vriendjes en niet gewone vriendjes waar je niks mee moet en doet. Op de middelbare school gaat dat allemaal wel iets verder. En daar hield ik ook rekening mee. Natuurlijk was is wel eens verliefd (vaak vrolijk) en ik keek wel. Maar pas in de 4e van de havo kreeg ik een vriendje.

Totaal verliefd was ik op deze jongen. Echt helemaal gek was ik van hem en ik was zo blij dat ik nu eindelijk wat had en ik zo in de zevende hemel was. Maar het mocht niet baten, want na 3 weken maakte hij het per telefoon uit met de mededeling "Ik zit met mijzelf in de knoop." Op dat moment dacht ik echt...ik hoop dat je in die knoop stikt. Natuurlijk figuurlijk bedoeld. Daarna heeft hij me overal uitgelogd en is enig contact ver te zoeken.
Maar dat was echt een klap!
Achteraf gezien was het ook voor het goede. We waren totaal verschillend van elkaar en het zal hoe dan ook wel op niks uitgelopen zijn. Maar toch doet het pijn en mijn ego was enorm geschaad.
Nu denk ik...misschien was ik wel niet zo zeer op hem verliefd, maar op het gevoel. Het hele gevoel van liefde en alles er om heen. Dat is toch wel een speciaal iets.

En nu zit ik hier...want die kriebels van het gevoel van een vriendje komen weer over me heen. Waarom heb ik er geen? Waarom heb ik niks? Zien ze me niet staan? Ben ik gek?
Maar al di waaroms kan ik wel uitleggen en alle redens ook.
En misschien wil ik wel helemaal geen vriendje.
Ik wil gewoon het gevoel.
knap lastig!
29 okt 2002 - bewerkt op 29 okt 2002 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van miracle
miracle, vrouw, 38 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende