ik keek net uit het raam en zag twee duiven een nest bouwen..
dacht bij mezelf: kijk eens hoe mooi.
hoe mooi hoe mooi hoe mooi.
waarom is mijn leven niet zo?
mooi mooi mooi
dat is wat ik wil.
wat je wilt kan je krijgen hoor ik heel vaak.
nou ik zie het niet hoor.
Waar is het? in mijn achterzak misschien?
gekeken en nee daar zit het niet
soms heb je echt van die momenten waarop je denkt:
kon ik haar maar zijn, of kon ik maar hebben wat zij heeft..
nou zulke momenten heb ik haast de hele tijd.
waarop ik denk: ik wil haar zijn,ik wil hebben wat ze heeft.
ik wil Liefde... dat is wat ik wil.
Liefde en aandacht, dat is wat ik nodig heb, dat is wat mist in mijn leven.
aandacht krijg ik genoeg van de jongens, maar zulke aandacht is niet wat ik wil.
ik wil iemand die me warm houdt wanneer ik heb koud heb.
me troost wanneer ik verdrietig ben.
me kust wanneer ik zijn kus nodig heb.
en daarbij denk ik dan aan ^&*.
^&* hem hoef ik niet.
ik hoef hem niet,maar ik wil hem wel.
dat is mijn probleem.
verliefd zijn op iets wat ik niet kan hebben.
verliefd worden is sowieso mijn probleem.
het vertrouwen mist en als ik ze vertrouw dan wordt die weer geschonden.
en als die wordt geschonden worden mijn littekens alsmaar dieper en dieper..
je kan ze zien.
je kan ze voelen.
welke verhalen er verborgen zitten en welke leugens niet.
want leugens te vaak..
te vaak heb ik leugens gehoord..
te vaak is mijn mes daarom in mijn vlees verdwenen.
te vaak heb ik mijn armen moeten verbergen.
lange mouwen moeten dragen en in de zomer moeten zeggen dat ik ziek ben..
te vaak te vaak te vaak.
ik wil gewoon niet meer
een nieuwe woord zal ik moeten toevoegen aan mijn woordenboek: Opgeven...
Eenzaamheid is slopend.