Jeetje, vol hoofdje

Hmm, tv kijken of lezen? Maar als ik tv ga kijken, wil ik dan een film of een serie kijken? En welke dan? Lezen? Wat voor boek heb ik dan zin in? Hmmm ik weet 't niet.

Dan toch maar even schrijven? Misschien is dat wel een idee.

Momenteel zit ik op mijn kamer. Nu is mijn kamer heel fijn, want mijn kamer is de zolderverdieping. Warm, dat wel, maar ruim. Vorig jaar heb ik een muur geschilderd en wat meubeltjes gekocht. Van Sinterklaas kreeg ik een waterkoker (superchill!) en voor mijn verjaardag een leuke thee-set etc. Dit jaar een nieuwe tv gekocht (afgelopen vrijdag om precies te zijn) en wil ik nog een andere muur schilderen. Ook wil ik wat leuke foto's e.d ophangen, zodat het echt mijn kamer, mijn plekkie, wordt, zonder nog posters etc. van mijn broer. Het is een ruimte waar ik fijn alleen kan zijn. Althans, dat is het idee.

Nu is het zo dat ik mij soms toch bezwaard voel als ik boven zit, alleen. Dat komt omdat ik de laatste tijd veel werk of weg ben en ik vind dat ik mijn ouders vaak genoeg zie, daar zorg ik wel voor, maar zij vinden het natuurlijk heel gezellig als ik de tijd dat ik thuis ben, ook daadwerkelijk met hun ben. Nu zeuren ze daar verder niet over hoor, gelukkig. Nu is het wel zo dat ik net klaar ben met werken en ik eigenlijk nog niet klaar ben met de dag. Voor mijn gevoel is het net een uurtje of half 12 's avonds. Lekker boven zitten dus, op mijn kamer met een wijntje en muziekje. Heerlijk. Komt mijn moeder net boven omdat ze niet kan slapen, wil ze kletsen. Ja, daar heb ik gewoon geen zin in. Heb de hele dag al lopen ouwehoeren met jan en alleman, ik wil nu eventjes stilte en rust. Zoals het hoort om half 3 's nachts na je werk.

Hmm, op dit moment zit ik weer even niet zo chill in m'n velletje. Puur op dit moment. Net een stukje chocola gegeten en voel me gelijk weer modder, omdat ik ook pizza heb gegeten vanavond en ik in mijn hoofd al bezig ben met de barbecue die morgen komen gaat bij opa en oma.. Niet lekker. Maar daar mag ik niet aan toegeven van mezelf, aan die gedachten en gevoelens.

Er gaat veel in me om. Angst voor wat komen gaat: nieuwe studie, mama aan de bestraling, m'n werk valt weg. De afgelopen maanden ben ik veel op mijn werk geweest en dat beviel me goed. Ik werk in een soort strandtentje in de stad. Superleuk en gezellig en ik werk met leuke, mooie mensen. Nu heb ik de afgelopen 5 dagen gewerkt omdat de andere meiden naar lowlands/op vakantie waren. Ik werkte met m'n "baas" en daarnaast nog een jongen die af en toe komt helpen en "onze afwasser", hartstikke schattig jong. De laatste twee werkten niet alle 5 de dagen, maar ik en m'n "baas" wel. Hij is daar sowieso elke dag. Het is seizoenswerk dus hij is er het hele seizoen elke dag van open tot sluit. Afgelopen 5 dagen hebben we met z'n allen echt heel erg leuk gewerkt. Het was onwijs gezellig, er waren leuke mensen en niet te druk. Helemaal fijn dus. Nu vind ik het alleen zo eng dat de tijd zo snel gaat. Vandaag sloot ik af met m'n "baas" en hij zei iets van; zo, jouw marathon zit erop. Hij doelde op de 5 dagen achter elkaar (wat bij ons redelijk pittig is, omdat je al gauw dagen van 12/13 uur maakt). Maar het voelt helemaal niet als een marathon, als 5 dagen. Het is zo snel gegaan en ik weet niet goed hoe fijn ik het vind dat het over is. Het is zulk leuk werk, het is zo gezellig. En nu heb ik deze week de soort van verplichting aan mezelf dat ik me moet voorbereiden voor school. Wat inhoudt dat ik mijn kamer in orde moet hebben en de dingen die ik voor school nodig heb in huis heb gehaald, maar ook dat ik genoeg tijd met pap en mam heb gehad, voordat het drama begint. Dus deze week heb ik alleen woensdag afgesproken om na mijn studievoorlichting te werken en verder is hij dan zo fijn om het open te laten en te zeggen: goed, alleen dan en anders hoor ik 't wel. Maar de week daarna is mijn intreeweek en dan begint school.. Dit was dus mijn laatste marathon. Mijn laatste werkreeks. En dat besef is best kut. Het feit dat de locatie verkocht is en we dus iets anders moeten zoeken, waardoor "de toekomst" onzeker is (natuurlijk is de toekomst dat altijd, maargoed) maakt het niet makkelijker.

Ik heb nu gewoon iets fijns gevonden. Dit werk heeft mij mezelf terug gegeven en met dit werk heb ik mijzelf laten zien dat ik niet meer ziek ben. Het werken zelf, omdat ik zoveel heb gewerkt en dat allemaal aankon, heeft mij laten zien dat ik verdorie wel die energie heb en dat dat allemaal goed zit. De mensen op mijn werk hebben mij heel veel gegeven. Veel meer dan ze weten. Goed beschrijven kan ik het ook niet. Ze hebben mij laten zien wat de kracht is van vriendelijkheid, echtheid? Ze geven liefde op zo'n leuke, mooie manier. Bijzonder. En het besef dat ik dat straks dus niet meer om me heen heb is beangstigend. Ik kom er graag, het is een soort tweede thuis en ik voel me ook helemaal fijn daar. Natuurlijk heb ik ook daar momenten dat ik iedereen wel kan schieten, maar dat kan ik ook enigszins uiten en dan wordt ik weer opgevrolijkt en is het weer helemaal fijn. Ik werk er sinds eind mei, maar het voelt nu al als zoveel langer en ze betekenen al meer voor me dan gewoon collega's of iets. Meer een soort familie, zoiets. Ook omdat ze over dingen kunnen praten en vragen en gewoon, op zo'n manier dat het klopt. Dat het goed voelt. Maarja, voor mij is het gewoon ook misschien belangrijker en waardevoller omdat ik er zo door ben opgeknapt. Niet alleen door hun en t werk natuurlijk, maar het heeft wel voor een groot deel geholpen voor mezelf.

Nu hoop ik gewoon dat ik soortgelijke mensen vind ik mijn studie, zo'n soortgelijk gevoel. Gewoon fijn mezelf zijn. Het is goed geweest, dit seizoen, omdat ik nu meer als mezelf, met veel meer zelfverzekerdheid mijn studie inga. En ja, ik ben benieuwd en ergens heb ik er misschien zelfs zin in. Maar wat de laatste tijd vooral aanwezig is, is de angst. Het krampachtig willen vasthouden aan wat er nu is en dat niet willen laten gaan. Ik wordt gek als ik er teveel over nadenk. De tijd is eng en verdomd snel.

Mijn laatste werkreeks.. Waar is de tijd gebleven?

Maargoed, nu dan maar aan school gaan denken.. ? Maar wat moet ik dan straks.. ? Hoe gaat dat verlopen?

Vannacht kon ik ook al niet slapen. Eerst ging ik een film kijken, verdomd mooi (op mijn nieuwe tv vooral) en daarna lag ik wakker in bed. Ik denk dat dat er nu weer inzit. Er gaat zo verdomd veel door mijn hoofd. Doodeng.