Jongen

Ik ken hem al zo'n 6 maanden, we werken samen.
Drukke zomer, veel mensen, veel werk, veel geflirt. Onder werk.. Kan dat wel?

Hij gaf me blikken die een jongen mij nog nooit had gegeven, lang keek hij me aan met die grote blauwe ogen.
Ik keek hem aan en lachte dan verlegen, hij zette vervolgens de grootste glimlach die hij had op. Oh wat ging me buik wiebelen. Maarja, werken, veel meer op een drukke dag kan je niet doen, laat staan elkaar beter leren kennen. Dan in de avond was het moment aan gebroken om naar huis te gaan, het was erg laat en mijn baas vond het niet goed dat ik alleen zou fietsten. *naam* fietst jij met haar mee, jullie wonen volgens mij niet zo ver van elkaar af. Zo gezegd zo gedaan, samen fietsen naar huis, van binnen kon ik niet stoppen met lachen maar ik was bang om dat te laten zien. Eenmaal aan gekomen bij mijn huis raakte we heel erg aan de praat, we stonden met de fiets aan ons hand. Ik vond het maar onhandig en vroeg of hij nog even mee wilde naar een pleintje achter mijn huis. We hebben daar een uur gezeten, het was inmiddels 2 uur en eigenlijk wel tijd om echt naar huis te gaan. Ik stond op en zei dat ik ging, hij liep naar me toen gaf me een kus op mijn wang, toen de andere wang, en als 3e op mijn mond, heel zacht en lief, ik schrok maar we zoende, van binnen kon ik niet meer stuk. Toen de zoen over was vroeg ik of hij me vaker naar huis zou willen brengen, hij lachte en zei toen: graag zelf, wanneer zie ik je weer?

Zo ging dit elke zaterdag avond. Hij bracht me thuis en we konden alleen maar zoenen. Ik kreeg er genoeg van ik wilde meer dan dat, ik wilde hem echt beter leren kennen, dus wilde ik afspreken. Vaak antwoordde hij vrolijk en wilde hij wel afspreken, maar op het laatste moment zei hij dan af. Elke keer weer werd ik teleur gesteld en ik werd er gek van. Later stuurde hij mij een sms met de tekst: sorry ik vind het leeftijdsverschil te groot, het spijt me. We schelen precies 3 jaar, wat is nou 3 jaar?
Na de sms ging hij door met zijn geflirt en ik kon hem eigenlijk alleen maar boos aan kijken. Omdat ik van mijn baas niet alleen mocht fietsen bracht hij me weer thuis. Awkward stiltes kwamen er maar voor de deur van mijn huis wilde we allebei niet weg. Hij kuste me weer, en zei daarna: sorry dat had ik niet moeten doen. Ik was zo in de war en zei zachtjes oké. Ik keek hem recht in zijn ogen aan en het leek net of hij zijn gedachtes weg gooide en alleen nog maar naar zijn gevoel luisterde want in eens zoende hij me met heel zijn gevoel, met liefde alles er in, maar geen gedachtes.

Ineens begon hij me te negeren, ik werd er gek van. Op werk ontweek hij mij overal en hij keek me niet meer aan, zelfs geen groet. Ik was heel erg in de war, hij had me heel veel pijn gedaan, ik wilde hem vergeten. Ik stortte me op alles behalve jongens. Ik was hem kwijt, ik merkte niet eens meer op dat hij op werk was en ik dacht echt dat ik over hem heen was. Tot het moment dat hij tegen me ging praten, lachen, kijken. Ik ben weer terug bij af. Ik word er gek van om te weten dat hij diep van binnen wel wil, maar dat hij niet durft vanwege de 3 jaar verschil. Ik kan het niet los laten omdat ik het zeker weet.