jongens....auw
lang geleden, schreef ik nog iets. Als ik het nou lees denk ik waar was ik toen mee bezig. Hij heeft me gedumpt en tegen iedereen lopen te verkondigen dat hij mij nooit leuk heeft gevonden en nooit meer wil zien. Maar ach, ik ben er nou wel redelijk overheen.
Maar toch, jongens blijven toch een probeem (nou ja probleem) voor mij. Twee jongens hebben mij erg misbruikt, een lichamelijk en een geestelijk. Je zou zeggen dat ik jongens eens wat minder moest gaan vertrouwen. Maar toch ik blijf er toch weer steeds naar toe gaan. Dat is nie erg, maar de liefde en jongens dast lukt bij mij niet echt, maar toch blijf ik het steeds opzoeken. Wil ik dan nog een keer die pijn hebben. Of wil ik voor mezelf bewijzen dat ik het ook anders kan.
M heeft eerst gezegd dat hij me heel leuk vond, maar ik dacht toen nog alleen aan m'n ex dus dat had voor mij weinig nut. Daarna wist ik het echt niet meer, maar nu hebben we besloten om het maar zo te laten en te kijken wat er van komt. Maar ik weet het echt niet. Ik kan niet tegen die onzekerheid. De onzekerheid van het niet weten. Dat doet de meeste pijn. Maar waarom blijf ik het dan proberen, kan ik niet gewoon verder leven zonder iemand, gewoon in mijn eentje en af en toe gewoon plezier hebben met iemand.
ik word zo ziek van mezelf.
kweety, vrouw, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende