Just-out-of-bed

Die bouwvakkers zijn hier nog steeds bezig met ons dak. En ze begonnen weer om 7:00 's ochtends! Ik heb dus eerst een tijd met het kussen van vriendlief om mijn oren geklemd geprobeerd verder te slapen, tot om exact 8:00 de deurbel ging. "Dan ga ik er wel uit..." dacht ik, aangezien ik toch niet meer kon slapen. Ik schoot snel een badjas aan, hoorde een 2e ongeduldige bel, en wankelde slaapdronken bij de trap naar beneden. Toen ik de voordeur open deed (ik moest eerst nog via de keuken om de sleutel op te halen, want ik ben een bange poeperd dus als ik 's nachts alleen thuis ben zit alles potdicht op slot... laat er alsjeblieft nooit brand uitbreken, want dan ben ik de sjaak!) zag ik helemaal niemand. Ik keek wat in het rond en toen liep er een bouwvakker langs (die jonge knul, ik ga het later nog over hem hebben), die riep naar een andere bouwvakker die blijkbaar inmiddels al 2 huizen verderop stond. Ik heb even staan wachten, kattenluikje alvast opengedaan enzo en toen kwam die kerel eindelijk aanlopen. En wat was het eerste dat hij zei toen hij me daar zag staan, je weet wel: supercharmant in badjas op pantoffels met ontzettend warrig haar en een extreem duffe kop?

"Aaaaaahhwwww..... goedemorgen..."
Zijn stem klonk vol medelijden :'

Bleek dat hij even in de badkamer moest zijn, dus hij vroeg of ik nog moest douchen.

Ik zei ja. Nou, dat was geen probleem, ik moest maar even een seintje geven als ik klaar was.

Dus ik met mijn duffe kop onder de douche terwijl de bouwvakkers vrolijk boven en naast mijn hoofd op de steigers aan het zingen waren. Dan sta je daar toch wat minder op je gemak, in al je naakte kwetsbaarheid. Toen ik klaar was schoof ik de gordijnen van de slaapkamer open, pakte nog wat spul dat ik mee moest nemen naar beneden en meteen ging alweer de deurbel. Had die kerel dus blijkbaar het openschuiven van de gordijnen opgevat als een teken dat ik klaar was. Nou prima, ik de deur open, hij mee naar de badkamer. Ik nog heel geïnteresseerd vragen hoe en wat. Hij wierp 1 blik op het ventilatiesysteem "Oh, hier hoef ik niks aan te doen, dit is al goed."

Nu komen ze maandag er verder aan werken. Hopelijk niet al te vroeg op de ochtend (want ik ben maandag ook vrij )

Nu zit ik -inmiddels in iets wakkerdere staat- achter de computer. Terwijl de bouwvakkers aan de buitenkant van het huis hard aan het werk zijn. Bij ons huis zijn het er 2: 1 noem ik de zanger, want ik vermoed dat hij het is die ik steeds hoor zingen, en de andere is de eerder genoemde jonge knul. Die knul heeft me nu dus ook in mijn minst-charmante just-out-of-bed-look gezien. Dat dat nou net de leukste van alle bouwvakkers moest zijn!

Vorige week heb ik naar hem gezwaaid, want ik stond net in de kamer op te ruimen toen ze onze achtertuin in kwamen lopen. Normaal durf ik helemaal geen sociale acties te ondernemen, maar ik was in een goede bui en het is een leuke knul om te zien. De jonge knul leek heel verlegen en zwaaide aarzelend een beetje terug. Dat vind ik dan weer ontzettend schattig. Normaal val ik echt op het bad-boy-type (gisteren in de trein ook weer 1, met zo'n fuck-de-hele-wereld-air om zich heen... later kreeg hij nog een boete voor zwartrijden ook, vet opwindend ), maar die lieve, verlegen jongetjes hebben ook wel wat. Vriendlief is echt te lang van huis...

De kat ligt bang op de trap, die vindt het maar niks al die herrie en bewegende schaduwen. Het is al heel wat dat ik hem nu wel zie, de eerste dag kroop hij bang weg onder het logeerbed (denk ik, geen idee waar dat beest precies zat, maar hij kwam van boven). Hij went er dus al aan.

Ik moet eigenlijk heel nodig opruimen hier en wil nog een sollicitatie de deur uit doen. Na het middageten vertrek ik naar mijn vader. Moet mijn tas ook nog inpakken. En ik moet te voet naar het station, want ik heb gisteren het zadel van mijn fiets eraf gemold en ik ben een hulpeloze, alleenwonende vrouw, dus ik kan het zelf niet oplossen :'

Vriendlief is echt te lang weg