Kampvuur op het naaktstrand.

Ik ga proberen in deze staat, waarin in nu verkeer, een verhaal te schrijven dat voor jullie vermakelijk is om te lezen. Het feit dat ik er 5 minuten over deed om het woord ‘vermakelijk’ op te graven uit mijn grijze hersenmassa, er uiteindelijk met behulp van Google uitkwam, schets wel een beetje een beeld van in wát voor staat ik verkeer.

Gister was het plan van een paar vrienden en mij om naar het strand te gaan en aldaar te genieten van enkele alcoholische consumpties. Per minuut. Bier, rosé, prosecco, sigaren, alles was van de partij. Natuurlijk zijn de rosé en prosecco meer voor het idee van variatie, dan voor de consumptie. Persoonlijk verkies ik een litertje euroloodvrij boven een fles rosé. Ik vind het spul écht niet te drinken. Allicht omdat ik alleen met rosé in contact kom op zuipfestijnen, examenfeesten, grootschalige verjaardagen, kinderfeestjes en bruiloften. (Nee, dat waren geen alternatieven voor ‘zuipfestijnen’, dat waren er synoniemen voor. Tegenwoordig is bijna alles een kater waard. Als er iemand geslaagd is, kan een kater in klas 4C natuurlijk niet uitblijven. Als er iemand jarig is, moet er op gedronken worden, hi, ha, ho! Als er niemand jarig is, zoek je gewoon iemand die wél jarig is. Of je maakt iemand jarig.) Misschien moet ik eens een goede rosé kopen, eentje die je niet ook in de tank van de wagen kan gooien om het net wél naar de pomp te halen. Misschien moet ik mijn beeld over rosé proberen te verbeteren

Natuurlijk moest er ook een kampvuur komen. En dat kwam er. We waren zo vooruitdenkend geweest om een schep mee te nemen, voor een vuurkuil. Dat het strand overdag wordt bewoond door verdwaalde Duitsers, die nog altijd kuilen graven, er dus genoeg kuilen waren, waren we even vergeten. So much for ‘vooruitdenkend’. Na het graven van een kuil, tussen alle andere kuilen, ging het hout erin. Onze houtvoorraad was een beetje triest te noemen. Zelfs een houtworm met anorexia, aan het Sonja bakkeren, zou honger leiden na het eten van deze hoeveelheid hout. Gelukkig bood het strand ons genoeg alternatieve brandmatrialen. Aangespoeld hout, uitgedroogd zeewier, uitgedroogde Duitser, karton en een strandtent die toevallig als ík er langsloop een plank hout laat vallen. Deze plank lag aan de achterzijde van een strandtent, dus vond ik dat het geen kwaad kon de fik erin te zetten. In de plank dan. De strandtent hadden we nodig tegen de regen. Toen ik, trots op mijn vondst, terug kwam bij het kamvuur, verdween mijn trots als eetlust bij een foto van Poolse prostituee . Het groepje kampeerders, dat zich later uit het niets bij ons voegde, vond het een goed plan om de balustrade van een andere strandtent te lenen. Het lag al knetterend op het vuur, ons warm te houden. Helaas was deze strandtent al snel balustrade loos waardoor we weer moesten sprokkelen. Ik ging zoeken. 3 stappen van het kamvuur vandaan, miste ik iets. Ik trok een sprintje terug naar het vuur,pakte een biertje en liep terug. Compleet. 5 minuten zoeken verder was ik het zat. Een stapel strandbedden bood voor mij de ultieme rustplek. Niet veel later besloot ik, zonder hout maar met strandbed, terug te keren naar het kampvuur. Al met al hebben we ons als groep behoorlijk asociaal gedragen. Stelletje hufters. Gelukkig was het wel erg gezellig.



Cheers,

Joint.