Kerst tot zo ver

Gisterenochtend werd ik om kwart voor zeven gebeld door mijn moeder. Dat doet ze nooit. Ik zat dan ook gelijk recht op in bed met het idee dat we een begrafenis moesten gaan plannen. Gelukkig was het iets minder erg. Het eerste wat ze zei was dat ik niet moest schrikken. Ok. Haar mededeling was nog steeds vervelend. De gordelroos in haar gezicht was weer terug. Daar heeft ze een paar maanden geleden ook last van gehad en ze was er net weer van hersteld.

Dat hield in dat ze er niet zou zijn met kerstavond bij mijn zus. Het is te besmettelijk. In de middag liet ze weten dat ze er optijd bij was en dat het nu beter te behandelen zou zijn. Dat is in ieder geval dan wel weer fijn.

Mijn eerste reactie was dat ik geen kerst wilde vieren zonder mijn moeder. Mijn vader is er natuurlijk ook niet bij en het dan zonder mijn ouders te vieren had ik geen zin in. Mijn zus, broertje en mijn man hadden er echter wel zin in. Dus na werk zijn we naar Utrecht gegaan.

Mijn oma belde mijn man om half vier op toen ik hem aan de lijn had. Ze wilde dat er per direct bloemen naar mijn moeder gingen wat ze was zo ziek. Dat was niet het meest handige moment. Als ze dat nou om twaalf uur had bedacht was dat misschien handiger geweest. Ze heeft alleen mij niet gebeld hierover. Maar goed. Ik was dan ook de enige die aan het werk was.

Dat resulteerde erin dat Robin mijn om tien voor vier terug belde en zich nog moest aankleden. Om vier uur ging het pand bij ons dicht. Ik was met een collega meegereden zodat ik niet meer naar huis hoefde en we gelijk door konden. Ik heb uiteindelijk een half uur in de kou staan wachten en toen was meneer er eindelijk. Heel fijn. Hij was de gene die een hele dag vrij had en dus best op tijd had kunnen beginnen met alles klaar zetten en zo. Toen ik heb aan de lijn had kreeg ik nog een sneer dat hij het niet fijn vond dat hij nu alles alleen moest bedenken. Dat moet ik ook als ik de gene ben die als laatste thuis is, maar blijkbaar is het voor hem anders.

Bij mijn zus was het heel gezellig. We hadden alleen na het voorgerecht allemaal al genoeg gehad. We hebben nog een paar happen van het hoofdgerecht genomen en daarna hadden we echt genoeg allemaal. Dat was we heel erg grappig. Het voorgerecht was al behoorlijk uitgebreid. Maar goed. Wij nemen de kaas wel mee naar mijn schoonouders. En nu zit ik nog even te schrijven voordat we naar mijn oma toe gaan. Die heeft bijna nooit visite met kerst. Dus we gaan haar nu een keer blij maken. Het is wel handig dat de schoonouders van mijn zus een andere religie aanhangen. Dan kun je wat makkelijker schakelen met deze dagen.