In de bergen
Ik heb geen laptop meegenomen dus ik schrijf dit op mijn telefoon. Want dat is voor jullie zeer belangrijk om te weten natuurlijk.
Goed. In de bergen. Ik heb er drie jaar tegenaan gekeken. Het idee om de as hier uit te strooien kwam al snel ter sprake. Het eerste jaar deden we het niet omdat het te snel was en we wilde dat mijn zus ook mee kon. Het tweede jaar deden we het niet omdat ik ging trouwen. En nu het derde jaar zitten we hier. Mijn oom kon niet mee omdat hij net zijn baan verloren was en dus geen lease auto meer heeft en niet echt weg kon van huis. Mijn zus is nu zeven maanden zwanger dus dat leek ons ook geen goed idee. Mijn stiefbroer liet het afweten omdat hij het allemaal maar moeilijk vond. Ik vind nog steeds dat hij er bij had moeten zijn. Hij was de enige met een slap excuus om niet mee te gaan.
De wandeling zelf was zwaar . Ik ben het bergbeklimmen een beetje verleerd. En ik was vergeten hoe hoog we moesten klimmen. We moesten nog een heel stuk omlopen omdat het pad een stuk was weggevaagd door een lawine. Een boer liet ons door zijn weiland lopen.
Op 2700 meter hebben we het bankje dat we drie jaar geleden hebben gemaakt aangetroffen. Het was nog exact zoals het was gemaakt. Een paar meter verder hebben we de as in het meer uitgestrooid. Vast hardstikke illegaal maar wie gaat ons beboeten op die hoogte? Het was een apart gezicht om de as naar beneden te zien zakken. Drie kilo was er van pap overgebleven. Het was heel zwaar om daar te staan. Veel mensen zeiden wat een mooie manier om afscheid te nemen. Maar het was geen afscheid. Het was wel weer een stap. Dat wel.
Op de terugweg zijn we enorm omgelopen omdat mijn stiefmoeder dacht dat het korter was. Maar ik ben blij dat we het gedaan hebben in deze setting. Als er nog iemand bij was geweest dan was de hele sfeer toch anders geweest.
Morgen gaan we weer naar huis. Twaalf uur rijden in de auto. Weer veel te lang.
Goed. In de bergen. Ik heb er drie jaar tegenaan gekeken. Het idee om de as hier uit te strooien kwam al snel ter sprake. Het eerste jaar deden we het niet omdat het te snel was en we wilde dat mijn zus ook mee kon. Het tweede jaar deden we het niet omdat ik ging trouwen. En nu het derde jaar zitten we hier. Mijn oom kon niet mee omdat hij net zijn baan verloren was en dus geen lease auto meer heeft en niet echt weg kon van huis. Mijn zus is nu zeven maanden zwanger dus dat leek ons ook geen goed idee. Mijn stiefbroer liet het afweten omdat hij het allemaal maar moeilijk vond. Ik vind nog steeds dat hij er bij had moeten zijn. Hij was de enige met een slap excuus om niet mee te gaan.
De wandeling zelf was zwaar . Ik ben het bergbeklimmen een beetje verleerd. En ik was vergeten hoe hoog we moesten klimmen. We moesten nog een heel stuk omlopen omdat het pad een stuk was weggevaagd door een lawine. Een boer liet ons door zijn weiland lopen.
Op 2700 meter hebben we het bankje dat we drie jaar geleden hebben gemaakt aangetroffen. Het was nog exact zoals het was gemaakt. Een paar meter verder hebben we de as in het meer uitgestrooid. Vast hardstikke illegaal maar wie gaat ons beboeten op die hoogte? Het was een apart gezicht om de as naar beneden te zien zakken. Drie kilo was er van pap overgebleven. Het was heel zwaar om daar te staan. Veel mensen zeiden wat een mooie manier om afscheid te nemen. Maar het was geen afscheid. Het was wel weer een stap. Dat wel.
Op de terugweg zijn we enorm omgelopen omdat mijn stiefmoeder dacht dat het korter was. Maar ik ben blij dat we het gedaan hebben in deze setting. Als er nog iemand bij was geweest dan was de hele sfeer toch anders geweest.
Morgen gaan we weer naar huis. Twaalf uur rijden in de auto. Weer veel te lang.
20 jul 2015
- meld ongepast verhaal
-
Lovelylady
maandag 20 juli 2015 12:03
Moedig en heftig, veel sterkte en vooral knuffels toegewenst!
-
Eregorn
maandag 20 juli 2015 12:11
Heel heftig. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen op sterkte na...
-
sadness
maandag 20 juli 2015 12:27
Heel ontroerend..
-
Lezer
maandag 20 juli 2015 12:41
Sterkte
-
kruidje
maandag 20 juli 2015 13:40
Ja. Heftig natuurlijk. Maar je vader had vast niet op een mooiere plek terecht kunnen komen. Ik weet zeker dat hij dicht bij jullie was. Sterkte meid!
-
Scorpio
maandag 20 juli 2015 16:05
Sterkte is al voldoende.
-
Carnegy
maandag 20 juli 2015 16:43
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 09 jul 2016 Geluksmomentje ( 1 )
- O 05 jun 2016 Ik leef nog ( 3 )
- O 21 mrt 2016 Slapen
- O 14 mrt 2016 Vier weken al weer ( 3 )
- O 20 feb 2016 Aurelia ** ( 12 )
- O 19 feb 2016 Onze dochter ( 31 )
- O 09 feb 2016 Griep ( 3 )
- O 01 feb 2016 Met verlof ( 7 )
- O 13 dec 2015 Baby Kleding ( 1 )
- O 30 nov 2015 Verder voorbereiden ( 1 )
- O 29 nov 2015 Ik mag blijven ( 1 )
- O 13 nov 2015 27 weken ( 2 )
- O 27 okt 2015 24 weken ( 12 )
- O 20 okt 2015 We hebben gewoon gelijk ( 1 )
- O 05 okt 2015 Zeven jaar samen ( 2 )