kids
Het lachje van mn 2,5 jaar oude zoon is helemaal niet meer zo schattig nadat ie mijn peperdure Cliniqueset door het doucheputje heeft laten lopen omdat hij "zeep er bij" wilde.
Op dat moment denk ik, "had ik maar gewoon de Diorparfum genomen en die op mn slaapkamerkast gezet waar hij niet bij kan toen ik er een half uur over stond te twijfelen in de fucking Douglas!"
Als ik hem dan 20 min later in zijn pyjamaatje en mini-hanekammetje op de bank zie lachen naar me heeft die klojo mn hart alweer gestolen.
Kids. De mijne vult mijn hart met warmte en tovert een glimlach op mijn gezicht, iedere dag weer.
Ik kan nog steeds uren naar hem kijken en lachen om elke verbazing op zijn gezicht en grappige reacties die hij geeft bij de meest simpele dingen.
Maar ik moet eerlijk zijn, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn.
Niet eens specifiek om de dingen die hij doet, maar om de zorgen die een kind met zich
meebrengen. Je drang om te beschermen en hem goed op te voeden.
Hem klaar te stomen voor de gekte van de wereld waarin we leven, laat staan die over 15 jaar.
Als ik over zo'n dingen nadenk, kan ik daar uren van wakker liggen, wat ook niet echt
handig is als je s'morgens om 8 uur weer paraat moet staan om boterhammetjes met hagelslag te smeren.
Dus probeer ik er zo weinig mogelijk aan te denken, de dingen te laten gaan zoals ze komen.
Hem zoveel mogelijk leuke momenten te geven totdat de slechte vanzelf komen naarmate hij ouder wordt. Maar ik hoop zijn leven zo lang mogelijk puur, vrolijk en onschuldig te laten verlopen.
That's all you can do really.
(@him ... bedankt dat je me neemt zoals ik ben, en hem erbij, koester elk mooi en puur moment dat ook jij ons geeft, nothing for granted
)
Op dat moment denk ik, "had ik maar gewoon de Diorparfum genomen en die op mn slaapkamerkast gezet waar hij niet bij kan toen ik er een half uur over stond te twijfelen in de fucking Douglas!"
Als ik hem dan 20 min later in zijn pyjamaatje en mini-hanekammetje op de bank zie lachen naar me heeft die klojo mn hart alweer gestolen.
Kids. De mijne vult mijn hart met warmte en tovert een glimlach op mijn gezicht, iedere dag weer.
Ik kan nog steeds uren naar hem kijken en lachen om elke verbazing op zijn gezicht en grappige reacties die hij geeft bij de meest simpele dingen.
Maar ik moet eerlijk zijn, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn.
Niet eens specifiek om de dingen die hij doet, maar om de zorgen die een kind met zich
meebrengen. Je drang om te beschermen en hem goed op te voeden.
Hem klaar te stomen voor de gekte van de wereld waarin we leven, laat staan die over 15 jaar.
Als ik over zo'n dingen nadenk, kan ik daar uren van wakker liggen, wat ook niet echt
handig is als je s'morgens om 8 uur weer paraat moet staan om boterhammetjes met hagelslag te smeren.
Dus probeer ik er zo weinig mogelijk aan te denken, de dingen te laten gaan zoals ze komen.
Hem zoveel mogelijk leuke momenten te geven totdat de slechte vanzelf komen naarmate hij ouder wordt. Maar ik hoop zijn leven zo lang mogelijk puur, vrolijk en onschuldig te laten verlopen.
That's all you can do really.
(@him ... bedankt dat je me neemt zoals ik ben, en hem erbij, koester elk mooi en puur moment dat ook jij ons geeft, nothing for granted
)
30 jan 2011
- meld ongepast verhaal
-
stoephoer (opgeheven op 24-6-2012)
zondag 30 januari 2011 23:30
wat super mooi geschreven
-
bettiepage
zondag 30 januari 2011 23:46
thank you
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 09 jun 2011 huup huup ( 9 )
- O 03 jun 2011 ...
- O 03 jun 2011 ... ( 5 )
- O 24 mei 2011 wonden
- O 18 mrt 2011 bury white
- O 18 mrt 2011 cheshire cat grin
- O 15 mrt 2011 ziek ( 4 )
- O 10 mrt 2011 daden ( 2 )
- O 07 mrt 2011 Echte polonaisegedachten ( 2 )
- O 06 mrt 2011 zonde?
- O 02 mrt 2011 mijn hart en ziel ( 3 )
- O 27 feb 2011 press play. ( 1 )
- O 27 feb 2011 Hippielovin' ( 4 )
- O 23 feb 2011 alone ( 2 )
- O 22 feb 2011 romantiek ( 3 )