kinderlijk naïef...

ave,

Het gevaarlijke van op een wolk van dromen te leven is dat vaak,
de val naar de werkelijkheid zo diep en pijnlijk is…

ik ben een hopeloze ouderwetse romanticus die houd van eigenschappen in mensen die ons hedendaagse maatschappij vervelend ervaart…
zo hou ik van naïveteit en onschuld…
ik deel daarom vandaag een moment met mijn digitale dagboek,
die van onschuld af druipt, althans dat vind ik...

het was een mooie zonnige lentedag, enkele jaren geleden,
toen ik over waterlooplein heen struinde opzoek naar nieuwe curiositeiten,
zo als ik het wel vaker doe…

ik kan me nog goed herinneren dat ik op slechts een paar theekopjes na niets leuks kon vinden…
de koopmannen genoten die dag ook eigenlijk meer van het aangename weer,
dan dat ze zich bezig hielden met het verkopen van hun waar…

toen ik mijn rondje langs de koopwaar bijna had afgerond,
kwam een jonge dame op me af…
ze zag er zomers uit met haar witte jurk, een grote zwarte strik om haar middel,
en een grote rietenhoed met bloemen…
ze had om haar nek een grote fototoestel hangen…

beleeft en een beetje verlegen vroeg ze me of zij van mij foto’s mocht maken,
natuurlijk was dat geen probleem…

zo gezegd,zo gedaan,ze maakte enkele foto’s van mij,
en na de korte fotoshoot ,bedankte ze me heel vriendelijk ,
we vervolgden weer onze eigen wegen…

veel later op die dag kwam ik haar weer tegen,
ze zat naast een andere jongedame,wat haar vriendinnetje bleek te zijn…
ze zaten gezellig op een kleedje,in de schaduw van de bomen langs de gracht…
ze straalden iets liefs uit,onschuldigs…

ze herkende mij en zwaaide naar me,
ik zwaaide vriendelijk terug,
toen begonnen ze gebaren te maken dat ik moest komen…

eenmaal toen ik bij hun stond vroegen ze me van alles over mijn victoriaanse kleding…
en langzaam raakten we dieper in het gesprek…
een van hun vroeg me opeens heel zoet of ik bij hun wou komen zitten,
en zin had in wat aardbeitjes…
ik mocht ook wat van de koude thee hebben uit hun mooie thermoskan,
tenminste als ik niet erg vond dat ze samen zelf ook uit die beker hadden gedronken…

ik haalde gelijk de kopjes die ik die dag had gekocht op waterlooplein tevoorschijn,
en koekjes,en een gebakje die eigenlijk wou opeten thuis…

om het korte verhaal nog langer te maken,
zo had ik spontaan een picknick langs de Amsterdamse grachten,
met twee dames die net zo vreemd waren als ik zelf,
heerlijk naïef,kinderlijk maar vooral onschuldig…



faithfully yours
The TeaRat.