Klaar... ding ding ding
Afgelopen donderdag was het de laatste dag van die collega, God zij dank. Eindelijk van die schijnheilige trut af. De afgelopen weken waren ontzettend zwaar. Ik heb dinsdag nog een aardige aanvaring met haar gehad en voor het eerst ben ik wel echt duidelijk geweest en heb ik mijn boosheid constructief ingezet. Dat ze dan bij het afscheid verder doet alsof er niks aan de hand is, moet ze lekker zelf weten. Ik ben ontzettend klaar met haar en wil eindelijk weer genieten in mijn werk en de mensen om me heen.
Het krijgt jammer genoeg nog wel een staartje, omdat ik erachter ben gekomen dat ze meer dan 80 bestanden naar zichzelf heeft gemaild nadat ze ontslag had genomen, waaronder presentaties en bestanden van klanten waar ze helemaal niks mee te maken heeft. Dus daar moet ik nog juridisch advies over inwinnen... Het is me inmiddels ook wel duidelijk dat mensen die een juridisch conflict hebben eigenlijk altijd al veel conflicten hebben gehad en dat het juridische stuk hier een uiting van is, van wantrouwen en elkaar consequenties afdwingen. Ik zou zulk werk niet willen doen zeg, vreselijk.
Dus hopen op een opluchting en weer wat minder wraak- en boosheidgevoelens. De timing van het mailtje van mijn moeder kon vanmiddag dus niet slechter zijn.... Ik heb inmiddels al meer dan 4 maanden geen contact meer met haar door de bom die ontplofte na die vacature. Haar bewoording was heel duidelijk, ze legt het weer volledig bij mij en stelt zichzelf als welwillend slachtoffer op. 'als ik behoefte heb om te praten, moet ik aangeven wanneer ik er tijd voor wil vrijmaken'. Echt? Gaan we van die collega weer over in mijn moeder? Ik wilde me juist even laten bovendrijven uit de golf van shit die het afgelopen jaar over me heen was gekomen. Ik weet nog niet wat ik ermee ga doen, maar hopelijk heeft het zo min mogelijk klotegevoelens.
Knottie, vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende